Bir Kızın Depresif Günlüğü

2 Eylül Cuma

Okulların açılmasına sadece ve sadece 3 gün var. Çok maalesef ki bu sene orta okuldaki son senem. O yüzden bu sene Jane ve Phill'in saçmalıklarına asla katlanmayacağım.  

  Jane kendisinin ileride ultra süper poşetler tasarlayan bir bilim adamı olabileceğini sanıyor. Ne yazık ki bu sadece bir hayal olarak kalacak çünkü muhtemelen Jane 10+17-3 işleminin sonucunu bile bilmiyordur. (Neden böyle bir işlem yazdığım hakkında hiçbir fikrim yok) 

     Sabahleyin okula gitmeden önce çok ilginç bir şey oldu ve evden ayakkabı yerine terlik giyip çıktım. Ne hikmetse bunu okula gidene kadar da fark etmedim. Ta ki Phill 3. dersin tenefüsünde (Yani 3. tenefüs oluyor) uyarana kadar. Aslında bazen işe yarar olsalar da bunu onun da fark etmesi çok geç oldu. Çünkü artık okulda ki yeni lakabım Bayan AGUB (Ayakkabı Giymeyi Unutan Bayan) O kadarda kötü bir lakap olmasa gerek. Yani en azından Sümük ve ya Kusmuk'tan iyidir. 

     Jane öğlen tenefüsünde yanıma gelip terliklerimi çok çekici ve ilginç bulduğunu, bu terlikleri nereden satın alabileceğini sordu. (Salaklar demiştim. Aslında tam olarak açık açık salak demedim ama onu ima etmeye çalıştım.) Annem ise eve gittiğimde okuldan terlikle döndüğümü gördüğünde bunun yeni bir moda olup olmadığını sordu. Sanki modayı çok takip edermişim gibi. Mia ise (Mia benim en yakın arkadaşım oluyor) tam bir enayi gibi göründüğümü söyledi. Sanırım haklı. Çünkü dünyada okul kıyafetinin altına terlik giyen ilk kişi ben olsam gerek. 

       Her neyse akşam annem alışverişe gitmek isteyip istemeyeceğimizi sordu. Ve tabii ki evet dedim. Bunun sebebi ise alışveriş merkezinde ki harika mükemmel muhteşem süper dondurma.  Evden çıkarken özellikle terlik giyip giymediğime dikkat ettim. Sanırım bu olayı çok büyütüyorum ama neyse boşverin. Ve bu olayı sizde unutun. Alışveriş merkezine gittiğimizde hayal kırıklığına uğramış gibi oldum. Çünkü içerisi çok kalabalıktı. Ve muhtemelen dondurma sırası da çoktu. Dondurmacıya gidemediğimden dolayı küçük sinir bozucu erkek kardeşimle ultra sıkıcı futbol toplarına bakmak zorunda kaldım ve inanın bu çok sıkıcı!

        Futbol toplarına baktıktan sonra Tom'la annemin yanına gittik. Annemi bulmamız çok uzun sürdü çünkü bir mağazadan en fazla 5 dakika sonra ayrılır. Genellikle bunun sebebi içeride hoşuna giden hiç bir parça olmamasıdır. Ancak bu mağazalar hoşuna gitmediği halde her zaman buraya gelir ve buradan alışveriş yapar. Annem torbalar dolusu alışveriş yaptıktan sonra sıra bana geldi. Ve ben tabii ki belki bir umut vardır diye dondurmacıya gitmeyi teklif ettim. Annem önce torbalarının çok ağır olduğunu ve üst kata çıkamayacağını söylesede küçük bir ağlama numarasıyla onu ikna etmeyi becerdim. Tahmin ettiğim gibi dondurmacıda ki sıra azalmıştı. Dondurmamızı aldıktan sonra eve döndük ve benim içimde küçük bir sinir vardı. Bunun sebebi ise Tom'un dondurma istemesi. (Bunun ne gibi bir zararı olabilir demeyin çünkü sırf o dondurma istedi diye ben büyük porsiyon yeme hakkımı kaybettim ki bu çok sıkıcı! S-I-K-I-C-I