HATIRLATMA
Ben hala ayakta dikiliyordum. Hocanın " oturabilirsin kızım" demesiyle kendime gelip yerime oturdum. Gerçekten ilk günden fena rezil olmuştum. Egemen'in sesiyle kafamı ona çevirdim " bir şeyin mi var?" dedi. Ben de "yok hayır sadece bir şey düşünüyordum önemli değil" diye cevap verdim.
Hoca yoklama defterini yazdıktan sonra "artık tanışma fastlına gecebiliriz çocuklar. Ben matematik ögretmeniniz Selim Atan" dedi ve kapı çaldı. Hocanın "gir" demesiyle kapı açıldı ve içeriye nöbetçi öğrenci girdi. "Hocam dersinizi böldüğüm için özür dilerim müdire hanım......
Medyada: Çağla
"Hocam dersinizi böldüğüm için özür dilerim müdire hanım, ders programını gönderdi de verebilir miyim?" dedi. Nöbetçi, o an beni çağıracak zannettim. Acayip derecede korkmuştum. Gerçekten başıma bela aldım. Ya beni çağırsaydı ve bu durum aileme kadar ulaşsa babama ne hesap verecketim acaba daha ilk günden.
Egemen bana bakıp "sakin ol" dedi. Sanırım dışarıdan da belli oluyordu içimdeki korku. Egemen'e dönüp "sakinim tamam" dedim. Aslında iç sesim Rüya en fazla ne yapabilir ki çok çok sınıfımı değiştirir. Diyordu ama ben şahsen okuldan bile atabileceğini düşünüyordum. Çünkü okulun tüm yetkileri müdirede toplanıyor ve kızının dövülmesine sessiz kalmazdı herhalde. Aslında okul mu yok da işte bu okulu tutturmak için bütün sene çalışmıştım, ayrıca babamın benim kızım böyle değildi diye düşünmesini ve bana iki saat öğüt vermesini istemem. Ama suçlu ben değildim ki, müdirenin de kızı varken bana inanacağını hiç zannetmem.
Hoca, nöbetçi öğrenciden ders programını alıp bize dönerek " yarın bu programa uygun olarak kitaplarınızı getireceksiniz, teneffüste birisi tahtaya yazsın. Kitaplarınız da bugün verilir zaten. Şimdi kaldığımız yerden devam edelim. " evet ben matematik öğretmeniniz Selim Atan. Programda bir değişiklik olmassa bir yıl boyunca sizin matematik dersinize ben gireceğim." şöyle herkes sıradan kendini tanıtsın bakalım. Adınızı, soy adınızı, anne ve babanızın ne iş yaptığını, kaç kardeş olduğunuzu söyleyin. Evet kızım sen başla bakalım."
* Ben Duru Yılmaz, babam banka müdürü, annem ev hanımı, benimle beraber 3 kardeşiz.
* Ben Koray Duman, annem diş doktoru, babam marangoz, tek kardeşim.
* Ben Eda Yüksel, annem ev hanımı, babam şirketimizde patron, benimle beraber iki kardeşiz.
* Ben Can Örnek, annem hemşire, babam marangoz, iki kardeşiz hocam.
..........
Ben kimseyi dinlemiyordum. Çünkü tanıma gereği duymuyordum. Bugün bu sınıfta belki de; bu okulda ilk ve son günümdü. Belki bu kişiler bir daha karşıma çıkmazlardı bile. Bunları düşünürken birden duyduğum ses tanıdık geldi. Arkama dönüp baktığımda ahh tabi yaa kim olabilir ki zaten? " Rüya"
* Ben Rüya Demir, annem bu okulun müdiresi, babam da sizin gibi matematik öğretmeni. Tek kardeşim.
Demek babası da matematik öğretmeniymiş. Bu kız çalışkandır büyük ihtimalle ama millete bulaşmaktan zaman bulamaz ki çalışmaya. İyi ki tek kardeşmiş. Yoksa 24 saat onunla aynı evde olan bir çocuk düşünemiyorum bile. Rüya onun ağzından girer burnundan çıkardı. Çocuk doğduğuna pişman olurdu vallaha. Anne ve babası nasıl sabrediyor acaba ya? Gerçi tek kardeş olduğundan bu kadar şımartmışlardır. Yediği önünde yemediği arkasında.
Diye düşünürken Egemen ayağa kalktı sanırım sıra ondaydı. Ve sonra da bende.
* Ben Egemen Saygın, babam inşaatta çalışıyor, annem de gündelik ev temizliklerine gidiyor. Benlen beraber 3 kardeşiz.
