Ruh İkizim

Ceza

exzaArkadaşlar uzun süredir wattpad'e girmiyodum.hikayeyi yazmaya devam edicem.Lütfen arkadaşlarııza tavsiye edin sizi seviyorum yazım hatalarım olursa affedin.

"Hocam yalan söylüyor saldırmadık sadece arkadaş biraz kaşınmıştı bizde onu biraz kaşıdık yani dövme yok " dedi Ece ve benimde hafif bir tebessüm etmeme sebep oldu

Ece öğretmenlerden korkmazdı. Aksine bazı öğretmenlere kankası gibi davranırdı. onun bu rahat tavırları beni bazen korkutuyor bazen ise rahatlatıyordu

" yaptığınız büyük bir suç, derste olmuş olması daha da büyük suç ...

Ece sende buraya benden çok gelmeye başladın sürekli suçlar şakalar kaçmalar falan filan hergün burdasın!!!!"

rümeysa hoca bunları derken Selda pis pis gülüyor ve bu benim hiç hoşuma gitmiyordu. bu sırada kapı çaldı ve içeri cadı Selda'nın kardeşi cadı Yelda gelmişti

"hocam beni çağırdılar ablama ne oldu ? " dedi titrek sesiyle Yelda. Aynı zamanda gözlerini bana ve ece'ye dikmiş bakıyordu.

Selda cadısıda "ah,uh"diyip duruyordu ..

"saldırıya uğradı" dedi Rümeysa hoca keskin tavırıyla.

yelda ablasına bakarak "bunlar mı yaptı sana bunu" dedi ve benim sabrımı taşıran son damla oldu ...

"allahallahh amma abarttınız haa iki yapıştırdık canım insanın bu duyguları da yaşaması gerekiyo hele de hakediyosa lazım yani " dedim ve içimdekini bağıra bağıra herkese söyledim. Rümeysa hoca bana öldürücü bir bakış attı.Ece sessizce "lan ne kükredin bee " dedi ve benim ne sandın kızım ifadesini almama neden oldu.

"iki yapıştırdınız mı ne hale getirdiniz beni bunun bedelini ödiyeceksiniz" dedi Selda. Bu sırada revirden bir hemşire geldi. Selda'nın yüzündeki kan izlerini islak bezle sildi. Kan lekesi dediysem bir iki tırnak çiziği kanıyordu.

"kızlar size bir cezayı hak ettiniz"dedi Rümeysa hoca ve ben o an bitmiştim ...

bu hafta resimler verilecek defile yapılacaktı ."hocam cezamız ne olacak" dedim yüz ifademi buruşturarak.

"sana ayrı Ece'ye ayrı ceza vereceğim.Ece sen alışkınsın değilmi " dedi Rümeysa hoca ve lafı soktu .

"hocam hadi şu kızın yanında beni konuşturmayın cezayı söyleyin gereği neyse yaparız" dedi kızgın ifadesiyle Ece

"cezanız.... buldum! hafta sonu buradasınız akşam 6:30'a kadar"

Ece ile ikimiz aynı anda "NE"??

pazar günü sinemaya gidecektik.

"Ece senin ceza 7:00'ye kadar.

"tamam beeee.." dedi ece

"Şimdi çıkabilirsiniz" dedi Rümeysa hoca. Oflayarak odadan çıktık.Odadan çıkarken Yelda'nın bana bakarak güldüğünü gördüm.

"neyse kardeşim benim. başka zaman gideriz" dedim ve iğrenç bir espiri yaptım."komik miydi kardeşim benim?" dedi ve beni destekledi

Ecenin şu an canının sıkkın olduğunu fark ettim. "kardeşim benim" filmine gitmeyi çok istiyordu.gerçi bizim hayatımızda film sayılırdı.Ama biz kardeş değildik.Ece'yi neşelendirmek için aklıma bir fikir geldi.Biz Ece ile canımız sıkılınca hep birilerini işletirdik.Bizim için bu bir "can sıkıntısı " geleneği idi."hadi eve gidip birilerini işletelimm " dedim çocukca."Melisa hiç havamda değilim git şuradan " dedi ve okulun kapısından çıktık.

Melisanın ağızından (içinden)

bu kızı sinirli olunca ben bile tanıyamıyorum...

haftaya gideriz niye canını sıkıyosunki gel birini işletelim diyorum yok diyo hayır yani sevgilisi falan olsa o teselli ederdi ama oda yok ...

arabaya doğru yürürken ecenin kendi kendine " neyse olsun "falan dediğini duydum ve rahatladım.

"ece!!" diye seslendim ."gidince sana soslu makarna yapıyım mı ? " dedim ve hayatımın hatasını yaptım."Melisacığım canım kardeşim sen yemek yapma hayatım en son makarna yaparken evimizi yakıyodun canım lütfen pizza söyleyelim hayatım"dedi Ece gülerek. "amann neyse canım yapa yapa öğrenicem " dedim ve kendimi teselli ettim.

"sen emre'yle hala görüşüyon mu ?" dedim kafasını dağıtmak için  "ne alaka Melisa ?" dedi şaşırmış ifadesiyle Ece."öylesine sordum canım sen söyle" dedim ve gülümsedim  "yok ya arada bi " selam güzellik" falan diyo cevap vermiyorum yav-.." "küfür yok küfür yok"dedim ve güldüm    "hemen boz hemen" dedi haklı olarak "neyse yarın yorucu bir gün olucak akşam altıya kadar okuldayız" dedim oflayarak."evet ya ben o Selda'yı halledicem " dedi gülerek.eve girmiştik çantamı kenara fırlatıp merdivenleri çıkmaya başladım.

yarın yorucu bir gün bizi bekliyordu ...