The circle will never end, just know that we’ll meet again.
Zo’n 3 jaar geleden werd ik verliefd op zijn glimlach in Spanje. Ik werd verliefd op zijn manier van mensen behandelen, ik werd verliefd op hem. We hebben 3 hele leuke weken samen gehad, totdat ik weer terug ging naar Nederland en hij naar Amerika, voor zijn carrière. ‘Ik denk dat het – het beste is om elkaar nooit meer te spreken Kaj, dat denk ik echt..’ Waren mijn laatste woorden, om precies te zijn. Ik wou hem niet missen, ik wou geen afstandsrelatie waarvan ik wist dat het op den duur alleen maar pijn zal doen. Ik wou vrijheid, en belangrijker, hij had dat ook nodig. ‘Maar zie ik je dan echt nooit meer? Mag ik je niet bellen? Mag ik je geen sms voor het slapengaan? Of voor wanneer je wakker wordt?’ Vroeg hij met grote verbazing, en met tranen in mijn ogen zei ik dat deze beslissing écht het beste zou zijn voor ons allebei. We kusten elkaar nog, en na een knuffel verdween hij uit mijn gezichtsveld. En vanaf dat moment wist ik dat ik het fout had, ik kon niet zonder hem, en ik had hem zeker nooit moeten laten gaan.
