Yaşlı kızılderili reisi kulubesinin önünde torunuyla oturmuş, az ötede biriyle boğuşup duran iki kurt köpeğini izliyorlardı. Köpeklerden biri beyaz, birisi siyahtı ve on iki yaşındaki çocuk kendini bildi bileli köpekler dedesinin kulubesi önünde boğuşup duruyorlardı.
Dedesinin sürekli göz önünde tuttuğu, yanından ayrılmadığı iki kurt köpeğiydi bunlar. Çocuk, kulübeyi korumak için bir köpeğin yeterli olduğunu düşünüyor, dedesine ikinci köpeğe neden ihtiyacı olduğunu ve renklerinin illa siyah ve beyaz olduğunu anlamak istiyordu artık. O merakla, sordu dedesine. Yaşlı reis, bilgece bir gülümsemeyle torununun sırtını sıvazladı.
"Onlar,"dedi."benim için iki simgedir evlat."
"Neyin simgesi,"diye sordu çocuk.
"İyilikle kötülüğün simgesi... Aynen şu gördüğün köpekler gibi, iyilik ve kötülük sürekli mücadele eder durur. Onları seyrettikçe ben hep bunu düşünürüm. Onun için yanımda tutarım onları.
Çocuk,sözün burasında,'mücadele varsa kazananıda olmalı,'diye düşündü ve her çocuğa has, bitmeyen sorulara bir yenisini ekledi:
"Peki,"dedi."Sence hangisi kazanır bu mücadeleyi ?"
Bilge reis, derin bir gülümsemeyle baktı torununa.
"Hangisi mi evlat? Ben, hangisini daha iyi beslersem!"
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Menekşe Kokulu Hikayeker
RandomOkurken huzur bulacağınız hatın gerçeklerini ögreneceğiniz bir hikaye
