ANG FAMOUS KONG AMO

kabanata 61

Triple L xd...

      Shit! Bakit sila ang mag kasama? Nawala lang ako ng ilang araw ganito na kaagad ang makikita ko..

     Mag kasama lang naman si Mario at si Honelyn na naka hawak sa braso ni Mario',  habang nag lalakad papasok dito sa loob ng room...at hindi lang iyon nag goodbye kiss pa sila  hindi simpleng kiss toryde kiss pa talaga hindi na nahiya pinalandakan pa!!...

   Simula kanina hindi na binitawan ni Bessy Laiz ang kamay ko hinigpitan pa niya baka isipin niyang hindi ako makapag pigil at mag iskandalo ako sa loob ng room...

   Pero Oo" putcha!!.. hindi ko matiis ang mga nakikita ko...

   Bigla akung tumayo sa kina uupuan ko at hinila ko ang kamay kung'  hawak hawak ni bessy Laiz Kaya nagulat siya sa ginawa ko...hindi ko alam kung ano ang sumanib sa aking katawan'  Bigla kasing nag init ang buong katawan ko hanggang tuktok ng bumbunan ko..

   Lumapit ako sa dalawang hindi pa Tapos mag tukaan...sa sobrang galit ko may na isip akong hindi nila makakalimutan...itinapat ko ang dalawa kung palad sa likod ng ulo nila at humugot at huminga ako ng malalim at...

     "HINDI PA KAYO TAPOS!!...

     Aba parang wala silang narinig...at hindi manlang nila na sigth ang present ko na may girlalong nakatingin sa kanila...puwes ito ang kanila...

    PAK.....

     "SHIT"...

     "FUCK"....

Sabay tugon nilang dalawa....

     What was that?sabi ni honelyn

     FUCK!...who the hell are you to do To us?!!sabay ulit nilang dalawa habang nakapikit dahil sa sobrang lakas ng pag ngudngud ko sa mga labi nila...

    Pag dilat ng mga mata nila natigilan at nanlaki ang mga mata nila...

   Na iingit kaba sa ginagawa namin!maghanap ka ng makakahalikan mo huwag yung ng iistorbo ka...sabi ni honelyn

   Oh..by the way this is my boyfriend Mario Maurer...and now that you know na boyfriend ko na itong si babe will you please backoff  from him..tigilan mo na siya at huwag ng lapitan...

     Habang nag puputak itong babaitang ito na wala akung pakialam dahil ang mga mata ko ay naka titig lang kay Mar nag aantay lang ng kanyang paliwanag kasama naron na binibilangan ko siya ng ilang sigundo...

   5...

   4...

   3...

   2...

   1...

    Beeeepp...time is up...ok wala akung nahita walang paliwanag ano ito mag kakatitigan lang kami...pasalamat sila wala akong boses...wait lang kayo "i shall return"...sabi ng isip ko

    Tinalikuran ko na sila kukunin ko na ang mga gamit ko nawalan na akung ganang pumasok lalong sumama ang pakiramdam ko mukhang mabibinat pa ako sa mga pinag gagawa nila at nararamdamang sakit ng aking puso..

     Hindi ko ipapakita na iiyak ako at mahina sa harapan nila...

     Dairine san ka pupunta? May pasok pa tayo...sabi ni bessy beth

    Nag sign language lang ako sa kanila na turuan ko narin sila ng kahit kaunting sign language para maintindihan nila ako...kasi dati nag kasakit ako na masakit ang lalamunan ko hindi ako makapag salita...

     Kaya itong mga classmate ko at si honelyn mukhang tanga lang na nakatingin sa amin..at si Mar kumukunot ang noo na mangha nanaman siya may bago nanaman siyang na diskubre saakin...

    Yan ang hirap sa kanya hindi nya pinatagal ang relasyon namin..kaya pasensiya siya...

   Sinenyasan ko sila bessy beth at bessy laiz na uuwi na ako may sakit ako mukhang mabibinat lang ako sa pang yayari paki sabi sa mga prof, na masama ang pakiramdam ko kaya uuwi nalang ako..

    Kahit hindi maganda ang ngyari sa akin ngayong umagang ito' may respeto pa naman ako sa mga bessy ko..nag paalam na ako at hinalikan ko na silang dalawa...

    Habang papaalis na ako sa room kung ito hindi ko alam kung bakit simula kanina tahimik lang ang mga classmate kong kanina pa nakamasid sa mga kinikilos ko siguro nag tataka sila kung bakit ganon lang ang reaksiyon ko na kalmado lang at hindi na freakout...kasi hindi ko araw ngayon...

     Araw ni honelyn ngayon treanding at blockbuster sila ngayon..sabagay mga sikat sila talaga..ehh ano naman ako wala sa kaling kingan nila..ako'y isang ordinaryong estudyante at hamak na PA lang naman ni Mario Maurer...

     Sangayon ako'y isang ordinaryong nilalang...siguro balang araw may nag aantay rin sakin na magandang kinabukasan...

     Dinaanan ko lang sila na nakatingin sa akin siguro nag aantay sila kung ano ang sasabihin ko pero pasensiya sila mag antay sila sa wala..taas noo akung lumakad sa harapan nila at lumisan..