The Man Who's Name I Never Know *ONE-SHOT*

*Once Upon a Time*

"Distance means so little when someone means so much."

(c) Loving from a distance quotes :">

~~

I love him the very first time I saw him. I dont know why and I dont know how? Basta ang alam ko when our eyes met, my heart beats faster and faster. It's just.. It hits me! Para kong pinana ni Kupido? Sapul na sapul. Asintadong-asintado sa puso ko.

"Hey bebs? Anong ginagawa mo here?" Pia ask me in a very loud voice. Tss.. >.< Pasalamat sya best friend ko siya kung hindi nakatanggap na sya ng isang malakas na batok muli sakin. Tss! >.< Basag ear drums ko sa kanya. Grabe? Babae ba talaga sya?

"Ha? Wa-wa-wala? A-ano namang gagawin ko dito? Heller?" Pagdedeny ko. Tss.. >.< She's so epal. Alam naman nya kung bakit ako nandito? Tinatanong pa. Tsk! Tsk!

"Bebs? OhMyGash! Wag mong sabihing your staring at him na naman from afar?" She asked me curiously. Then tinuro nya si Mr. Chinito.

Yep! That's true. I always stare at him from afar. Palagi akong pumupunta dito sa park makita ko lang siya. Ewan ko ba? Parang may kulang pag-hindi ko sya nakikita? I don't know why? What I mean is bakit ko paulit-ulit na ginagawa to? I know that na love at first sight ako sa kanya pero anung mapapala ko? Wala? Right? Hindi ko sya kilala, hindi ko alam ang pangalan nya, hindi ko alam ang background nya and at the same time mas lalong wala syang kaalam-alam tungkol sakin. Pero, bakit ganun? Bakit kaya sya laging nandito? Anong meron sa lugar na to? Masyado kayang maingay dito and so madaming tao? Bakit kaya sya pabalik-balik dito?

"Hey Cindy? Are you okey?" Pia asked me worriedly.

"Ha? Ye-yes I'm okey!" Sagot ko.

"Hoy! Cindy, bakit lutang na naman utak mo? Anyare? Nagde-day dream ka na naman no?" Sunod-sunod na tanong ni Pia sakin. Tapos nagsmile na lang ako sa kanya at di na umimik para wala ng tanong-tanong pa. Maraming bagay na ang gumugulo sa isip ko. Ayoko ng madagdagan pa.

"Hoy Cindy? What if magtapat ka na kaya ng nararamdaman mo para sa kanya? Malay mo he feels the same way too. Edi happily ever after na kayo?" Pia suggested. Then binatukan ko sya ng malakas.

"Baliw ka na ba? Ako kasi hindi pa? Heller! Dalagang pilipina ko no? And I can't do that. What if pagtawanan nya ko? What if magalit sya sakin? What if he does'nt feel the same way? What would happen to me? Dumbed? Hurt?" I answered her sadly. True naman, right? Saka dapat when you like a guy, do nothing about it and expect him to magically know it and make the first move. Right?

"Bebs naman nagsusugest lang eh, huhu. Sakit ah! Tsaka wag ka ngang nega, malay mo naman di ba? He likes you pala." Pia answered.

Nakauwi na ko sa bahay pero yun padin ang iniisip ko. May point naman si Pia right? And hindi naman ako si Cinderella sa fairy tale at hindi naman ako nakatira sa makalumang panahon? Right? And di ba kung kasyang-kasya naman pala ang sapatos ni Cinderella sa kanya eh bakit sa una palang eh natanggal na? Think of it guys? Hmmm! Bahala na si Batman. Bukas na bukas aamin na ko ng nararamdaman ko para sa kanya. Bahala na, whatever happened. Ang mahalaga malaman na nya yung tunay na nararamdaman ko para sa kanya? Kung ireject man nya ako, okey lang. Hindi ako ang mawawalan, siya. And para saan pa ang salitang move-on? Kung hindi magagamit? Right? And If hindi nya ako ireject? Edi party-party, hihi.

Kinabukasan..

"Lalala-la-la-la-la!" Oh? Ha? Kitams may gana pa kong kumanta kahit sasabog na sa kaba ang puso ko? Pagdating ko sa park. Nagtago muna ko sa may puno. Halala? Bakit lalo syang gumagwapo? OhMyGashiness! Hi-hi-hindi ko na pala kaya. Hindi pa ko nakakalapit pinanghihinaan na ko ng loob. Then, pagsilip ko sa kanya. Halala? Nakatingin sya sa kinaroroonan ko tapos nakangiti siya. O____O Waaaaahhhh... Nakakahiya? God! What should I do now? Oh-mo? Cindy magpakaCinderella ka na ngayon! Takboooooo! Yun na nga ang ginawa ko. Tumakbo ko at ng may magdaang trycycle sa harap ko pinara ko na agad. Then bago ko nakasakay I heard him calling my name.

"Wait! Cindy! Cindy wait!" Sigaw nya sakin. Oh my God? Panu nya nalaman yung name ko? Then, kinabukasan hindi na muna ko nagpunta sa park. Nahihiya kasi ko baka kung anu-anong mga bagay kasi ang isipin nya sakin? Baka mamaya iniisip nya na ang cheap ko pala? Tsk! Tsk! Then nagpalipas muna ko ng isang linggo before ako bumalik sa park. Then, after a week. Buo na ang loob ko. Nakapagdesisyon na ko. Wala na talagang atrasan. This is it. This is really is it-- is it. Aamin na talaga ko! Promise! Ayokong mahuli ang lahat. Ayokong balang araw pagsisihan ko ang lahat ng ito. Then pagdating ko sa park. Hmmm.. Bakit kaya wala pa sya? Haysss.. Siguro natraffic lang yon? Hahaha, araw-araw kaya ako nandito before. Kaya alam ko kung what time sya dumarating at umaalis no. Kabisado ko na kaya sya, hihi. But as time goes by. After an hour, wala parin sya. After two hours, wala parin kahit anino nya, after 3 hours huhu, di na ata sya darating?

~~