ÇARDAK

bölüm 2

 Sızlayan ayağımla yürümeye çalışırken arkamdaki gölgeyle peşimden geldiğini fark ettim. 

''Ne istiyorsun?''

''Çok acıyor mu?''

''Sanane!''

''Yardım etmeye çalışıyorum.''

''Etme, peşimi de bırak.''

Önümdeki kayalıklardan gitmek ayağımı çok zorluyordu.Birden ayağım sendeleyince düştüm. Bağırmaya başlamıştım. Bu çocuk benim arkamda değil miydi, neden beni tutmadı?'' Arkama baktığımda koşarak gelen çocuğu gördüm. Ayağımı hissetmiyordum. Gözlerim dolmuştu.

''Hey iyi misin?''

''Gerçekten bunu mu soruyor aaaaa!''

''Ne oldu?''

''Sen beni tutmadığın için düştüm ve ayağımı hissetmiyorum.''

''Sen yardımımı kabul etmedin ben de gittim.''

 Kesinlikle wattpad hikayeleri bir yalandan ibaretti. Oysa herşeyiyle bana gerçek geliyordu o hikayeler. O hikayelerde her düşen kızın arkasında onu tutacak bir erkek vardı, ya ben?'' Yerimde sızlanıp söylenirken birden havaya kalkmamla çığlık atmam bir oldu. Yakışıklı çocuk beni kucağına almıştı. Ne yakışıklı çocuk mu? 

''Sana diyorum evin nerde?''

''Pardon duymamıştım, hem indirsene beni ya ben kendim giderim.''

''Şakam yok indirirsem akşama kadar burada kalırsın sonra sana neler olacağını da ben anlatmayayım.''

''Tamam be şu yoldan dümdüz git, sonra sola döneceksin ordaki pembe bina...''

''Umarım benim oturduğum sitede değildir..''

''Ne?''

 Beni Yaren'in evine getirdiğinde bahçede sofra hazırladığını gördüm ve  beni taşıyan çocuğa döndüm. ''İyi de burası Yaren'in evi. Sen kimsin?'' dediğinde misafir olarak geldiğimi ve karşıdaki evde oturduğumu söylediğimde gözlerini kocaman açtı.''Yoksa yıllardır gelmeyen Hinal ninenin torunu sen misin?'' dediğinde bende gözlerimi kocaman açtım. Yok artık yan taraftaki çocuk sen misin?'' Babaannem ara sıra beni aradığında yan tarafta oturan yakışıklı terbiyeli nazik çalışkan ki hepsi yalanmış bu çocuktan bahsederdi. 

 Yapacak bir şey yoktu. ''Peki adın ne?'' diye sorduğumda ''Güney'' dedi. Çok güzel bir isimdi.''Ben de Gökçen.'' dedim.

Aklıma az önce gelen ve ev olayından unuttuğum ekmek vb. alma işi aklıma geldi.''Güney hemen beni bakkala götürmen lazım.'' dediğimde umursamaz bir bakış atıp yere bırakacaktı ki ''lütfen lütfen lütfen lütfen lütfen...'' diye tekrarlayınca ''tama sus.''dedi ve yürümeye başladık, yani başladı.

Bakkala geldiğimizde çok komik gözüküyorduk.Ben Güneyin kucağında almam gerkenleri alıyordum ve Güney'e ne gerekiyorsa söyleyince o tarafa götürüyordu. Bakkal sahibi ve birkaç kişi bie bakıp gülünce ben de sırıttım. Güney'e baktığımda o da bana ters ters bakıyordu. Kafamı çevirip ''Bu kadar kasaya gidebiliriz.'' dediğimde kasaya doğru ilerlemeye başladı. Montumun cebimden paramı yani cüzdanımı çıkartmaya çalışırken yürüdüğünü fark ettim. Parayı ödemiş poşeti diğer elinde taşıyordu.''Senden parayı ödemeni istemedim.'' dediğimde ''senin çıkarmanı bekleyemezdim.'' diyerek poşeti kucağıma attı.Biraz kabaydı.

 Yaren'in evinin önüne geldiğimizde bahçede duran sandalyelerden birine beni oturtturup diğerine de kendi oturdu.''Artık gitmeyecek misin?'' dediğimde ''seni o kadar taşıdım, hem Yaren'in eli lezizdir omlet yapıyor onu yemeden gitmem...'' dediğinde şaşkınlıkla ona baktım.