Umbrella [Short Story]

Umbrella

Umbrella [ A Cute Lovestory ]

No part of this story may be reproduced or transmitted by any means; electronic, mechanical, including photocopying, recording or by any information storage and retrieval system, without the written permission of the author, except where permitted by law.

Any resemblance to actual persons, living or dead, or actual events are completely coincidental.

Copyright © 2013 by MyMemoGirL Stories

  ALL RIGHTS RESERVED.

______________________________________________________

" Reinel! I like you! " sigaw ni Jen sa binata na siyang naglalakad palayo.

Napatingin ang binata sa kanya at saka lumapit.

" Jen! P-please! You know I like you too. B-but. . . Its not the same as yours. " paglilinaw ng binata sa kanya. Napaupo ang dalaga sa sahig.

Hindi na napigilang humagulgol ni Jen. At kasabay ng kanyang pag-iyak ang ulang napakalakas.

" Jen! Listen to me! I don't deserve your love! I'm not the one you're looking for. Just move-on. " pinunasan ng binata ang luha ng dalaga ngunit wala itong silbi. Tuluyan pa ring nababasa ang kanyang mukha dahil sa pagpatak ng mga ulan.

" Jen! Don't soak in the rain! You're gonna be sick! " pilit na hinihila ng lalaki ang dalaga upang makasilong. Ngunit nagpupumiglas ang dalaga.

" Let me! " pagpigil niya dito. Wala nang nagawa ang binata kundi iwan ang dalaga na basang-basa na sa ulan. Kita sa mga mata ng binata ang kalungkutan at awa niya sa dalaga. Hindi niya ginustong mahalin siya nito. At mas lalong hindi niya ginusto na saktan ito at iwan na lang.

( Jen's Point of View )

" Jen! Don't soak in the rain! You're gonna be sick! " pilit akong hinihila ni Reinel sa may malapit na waiting shed. Pero nagpupumiglas ako sa pagkakahawak niya.

" Let me! " saad ko dito. Wala na siyang nagawa kundi ang iwan ako. Ang sakit! Pinaasa niya ako. Ayun pala ay ang kapatid ko ang mahal niya. At ang mas masakit pa, mahal rin siya ng kapatid ko. Para akong sinaksak ng napakaraming beses sa puso. Hindi ko mapigilang umiyak sa harap niya. Ayaw kong makita niya akong umiiyak ng dahil sa kanya. Ayokong mag-mukhang talunan! Pero ang mga traydor kong luha, gusto nilang lumabas sa mga mata ko. At hindi ko talaga mapigilan iyon.

Hinayaan kong mababad ako sa ulan. Gusto kong magkasakit. Gusto kong lumala ang sakit ko hanggang sa mamatay na ko. Gusto kong umiyak rin siya ng dahil sakin. Sa ganoong paraan mararamdaman kong minahal rin niya ko.

Still, the rain is dropping non-stop.

Drop, drop, drop. . .

Drop,

drop. . . .

. . .

. .

Teka. Bakit parang wala nang pumapatak na ulan sa katawan ko? Nakikita ko pa rin naman ang patuloy na pagbuhos ng ulan. Pero bakit wala akong maramdaman?

Tumingala ako. At sa pagtingin ko sa itaas ay nakita kong may ubod ng gwapong lalaki na naka-jacket. And he also covers me with his umbrella.

" Miss, masama ang magpaulan. Alam mo ba yon? " napaka-concern ng boses niya. Feeling ko parang umawit ang mga anghel sa langit. Alam kong corny pero totoo. Inlove na ba ako? Imposible yun Jen! Kaka-heart broken mo palang. . . .Pero parang ang sarap ulit ma-inlove. Ito na ba yun? Yung sinasabi nilang move-on?