HINDI ko na ulet kinausap ang officer na kasama ko, hanggang sa makarating kami sa lugar kung saan ko makikita ang anak ni Gov. Pascacio. Hindi ko alam kung matutuwa ako o maiiyak dahil kami lang dalawa sa kwarto na may dalawang upuan, at isang mesa sa gitna.
"I hope you can talk to him."
Sa wakas ay nahanap nya na rin ang boses nya para magsalita. Hindi na ako sumagot sa sinabi nya at nanatiling tahimik habang hinihintay ang taong kakausapin ko. Hindi naman ako natatakot o kinakabahan, because I experienced worst than this.
"Parating na sya. I'll go ahead. Nasa labas lang ako if you need anything Dra."
Isang tango at salamat lang ang tinugon ko. Walang ingay naman syang lumabas nang hindi lumilingon sa direksyon ko. Umupo nalang ako at hinintay ang tunay na pakay ko.
Tatlong pares ng paa ang naglalakad papasok sa loob na pumukaw sa atensyon ko. Na sa tingin ko ay ito na ang hinihintay ko. Mabilis nila binuksan ang pinto, dalawang pulis na may hawak nang isang taong nakayuko na suot ang isang dilaw na T-shirt.
"Good Morning ma'am maiwan na ho namin kayo"
Isang ngiti lang ang sinagot. Pinaupo nila ang anak ni Gov. sa harap ko. Nanatiling tahimik at nakayuko lamang ito. Ine-expect ko na violente ang lalaki, ngunit kaibaligtaran ito nang inakala ko. Tinitigan ko muna sya, at tinimpla ang sitwasyon. Mahirap na may matrigger akong pangit na emosyon sa kanya.
"Kumain ka na?" nakangiting tanong ko sa kanya, at isang tango lang ang sagot nya.
"Ako din! Bacon, and egg with rice at sinamahan ko na din ng fresh milk." Tahimik pa rin sya at walang kibo.
"Alam mo bang may allergy ako sa hipon? Hindi pa ko nakakakain nang bibingka buong buhay ko." I slightly laugh upon my story. Pero tahimik pa din sya at nakayuko.
"May boyfriend ako, mali ex na pala. Sabi nya ang ganda ko daw kaya nagustuhan nya ko, pero hindi ako naniwala kasi hindi totoo yun. Bungi ako nung bata pa ako kaya ang sabi nya noon ang pangit ko daw.". Nakangiti ko pang kwento sa kanya. "Lagi nya akong inaasar kaya mahirap maniwala sa kanya, pero ang mahirap ay yung minahal ko sya kahit ayaw kong maniwala sa kanya." himinto ako sa pagsasalita at tiningnan lang sya. Siguro ay naramdaman nya ang titig ko kaya't inangat nya sa wakas ang ulo nya. Malinaw kong napagmasdan yung mukga nya. Isang maamo at inosenteng mukha na nakapatay daw. Malungkot na mga matang itim, ilong na matangos at tama lang ang laki at kulay nyang halatang galing sa mayamang pamilya.
"You're handsome" Nakangiti kong sabi na hindi inaalis ang titig ko sa kanya. Naging balisa ang mga mata nya, at dahilan kung bakit bumalik sya sa pagkakayuko.
" Thank you for letting me be with you." tumayo na ako habang sya ay hindi parin gumagaw. I stepped away from him and tap he's head. I can't believe he can kill someone, but there is a parf of me believing he can't do such things.
"Take care of yourelf" mahinang sabi ko. I turned my back and started
walking away from him.
"he talk?"
"Are you concern to him?" Parang balewala lang tanong ko sa kanya. Napatigil pa sya sa paglalakad kaya nauna ako sa kanya nang bahagya. Nilingon ko sya at nginitian ng pilit.
"Kidding"
Tumuloy na ko sa paglakad at hindi na sya hinintay pa. He's too nosy for a guy. I prefer silent treatment than having a conversation with someone who are fan of air element.
Palabas na sana ako nang huling hallway nang presinto, nang mapukaw ang atensyon ko. Iba-ibang klaseng tao ang makikita mo sa lugar na ito. Sa tanawing natatanaw ko puro lungkot at pagsisisi ang mababakas sa kanilang mga mukha habang nagtatanim sa hardin. It is pitiful, but who I am to judge those person base on their reaction. The act would be illegal if you get caught. Hindi lahat nang nakukulong ay may kasalanan, dahil hindi din lahat nang nasa labas ay matuwid.
Paalis na sana ako nang mabangga ko ang isang batang tumatakbo. Dahan-dahan ko syang tinulungang tumayo.
"Sorry po" mahinhin nyang sabi. Inayos ko lang ang damit nyang nagusot. Pinulot ko din ang manika nyang nahulog.
"Are you okay?" Tumango lang sya sa akin. Mababakas sa mga mata nya na kagagaling nya lang sa pag-iyak. I didn't know that they allowed childrens here.
"Where's your mom?"
"She's talking to my Kuya"
Nakahinga ako ng maluwag nang malaman kong may kasama naman pala sya. Hinaplos ko lang ang pisngi nya na may kaunting luha pa.
"What's your name?"
"Celestine po. Ikaw?" Nginitian ko lang sya at bahagyang hinaplos ang buhok nya. So adorable of her. She looks innocent and friendly.
"Call me ate Bella"
"Okay po ate bella"
"Cele--" A girl with her mid 30's arrived. Hindi ko mabasa ang expression nya, pero ramdam kong nagaalala sya ka Celestine. Ngitian ko sya, at ganun din naman ang ginawa nya.
"I'm so sorry if Celes disturbed you. I am Ethel Hidalgo nice to meet you." She extended her hand for a formal shakehands. I accept it.
"Meribella Allejano"
Hindi na ako nagtagal at nagpaalam din ako kaagad sa kanila. Pinaandar ko kaagad ang kotse ko palabas ng parking lot nang presinto. I have a long ride to go.
Ang biglang pagtunog lang nang cellphone ko ang naging ingay sa loob ng kotse ko. Hindi ko kaagad ito nasagot dahil nasa highway ako. Tumunog ulet ito nang mag-stop light.
Klio calling...
"Why" Sya pinaka madalang kong makita sa call logs ko. Himala talaga na tumatawag sya ngayon. Bumuntong hininga lang sya bago magsalita.
"Can we talk?" medyo bored pa na sabi nya. Sometimes I wonder if he really enjoy life, because he doesn't look like enjoying.
"Aren't we talking?" I imagined his deadly roll eyes. Sometimes he's unbelievably weird as hell. He has a own planet.
"Mean Bella. Meanie" I smirked. He really know me so well that's why he can tolerate my bitchy attitude. I am a very aloof person, and I appreciate more the peaceful place than the loud one.
"I know you're up to something, I trust no one Klio. I hope you already know what will happen if you mess up with me. I am the one you should be afraid of."
"I know"
