Break na tayo. [One-Shot]

Author's Note: Hello! Hahaha. Hindi ko na talaga 'toh buburahin. Dedicated to my bestfriend. Hohohoho.

-Someonepov

~

"Break na tayo" Halos sumikip ang dibdib ko ng marinig ko yan. No, sumikip pala talaga. Nanigas ako sa kinakatayuan ko. 

"Ayoko ng maging girlfriend ka.. at ayoko ng maging boyfriend mo"- Tumalikod na siya. What the hell? 3 years na kami itatapon nya lang yun?

"Please. Don't leave me.."-Niyakap ko siya sa likod.

Iyak lang ako ng iyak.

*Kriiiiiing*Kriiiiing*

Oh. Sheez. That dream again! It's been 1 year since that break up. Wala na akong balita sa kanya.

Sinagot ko ang tawag. Yung bestfriend ko pala.

"What the hell lei?! Kanina pa ako natawag?"

"I'm sorry. Kakagising ko lang. Marami akong tinapos kagabi." I said. Pinunasan ko ang luha ko. Umiyak nanaman pala ako.

"Ok. Ok. I understand. But please lei.. Wag naman ganyan. Lagi mong sinusubsob sarili mo sa trabaho."  Yeah, simula nung naghiwalay kami. Naging Workaholic na ko.

"Yeah." Mahina kong sabi. 

"Ok. Meet me now in Starbucks. As in now na!" 

"Ok. Bye"- I hang up. 

It's been one year. Pero sobrang sariwa pa ng lahat sa akin. Siya at siya pa rin. Nakita ko ang picture namin sa side table.

My tears starting to fall again. I miss him. I miss his smile. I miss his laugh. I miss existance. Everything.

 Ano ba kasing mali? Kaya ko naman magbago eh.. para sa kanya. 

Ang saya saya natin.. dati. Hindi ko maintindihan.. kung bakit nya ko iniwan. I'm still madly inlove with him. Akala ko kaya ko na wala ka. 

Pero lintek na yan. One year pa lang. Halos mamatay na ko. Hinaplos ko ang litrato niya. His smile.. I miss that.

Haaaay. Pinunasan ko ang luha ko. Wala nanaman ako magagawa eh.  Alam kong mahina ako. I'm used to it.

Naligo na ako at nagbihis. Paano naman kasi ako makakamove on? Lahat ng binigay nya sa akin nandito pa. 

Nag-drive na ako papuntang starbucks. Yeah, buhay pa ako physically. Pero emotionally? Patay na ko.

Tawagin nyo na akong baliw sa kanya. Pero.. kasi he's perfect. Lahat nasa kanya na. And i love him. 

Sa loob ng 1 year. Hindi sumagi sa isip ko ang salitang 'move on' 

-Starbucks-

"Oh? Anong nangyari sa mata mo?"- Mia. Bestfriend ko na tumawag kanina. Umiling lang ako. Kahit magpalusot ako malalaman pa rin niya na iniyakan ko siya.

Bumuntong hininga siya.

"Just.. please. Lei. Forget him please"- Sabi niya with pleading eyes.

"You know. I can't do that"- Sabi ko. 

"Alright. Here. Ikakasal na siya"- W-What? Hindi. Hindi maari. Wala na pala akong babalikan. Akala ko pwede pa. Hindi ko binuksan ang envelope. 

Nagiging blurd na ang mata ko. Dahil sa luha. Bakit kami pa? Were almost perfect. Wala naman problema ang relasyon namin.

"Baby.. "

"Hmmm?"

"Aantayin kita sa altar ha?"

"Sige. Pupuntahan naman kita dun" Then he hugged me. A full of love and happiness.

Lalo akong naiyak. Akala ko ba akong hihintayin mo dun? Akala ko ba pupuntahan kita dun?

Niyakap ako ni Mia. Wala akong pakialam kung pinagtitinginan ako ng mga tao.

-After One week-

8am na. Hindi ko alam kung pupunta ako o hindi. 

I decided na pumunta na. Para makita ko ang mga ngiti niya na ikakasal na siya. Hindi ko binubuksan ang envelope.. dahil ayoko.

Nagsuot ako ng white dress and flat shoes. 

-Simbahan-

Maraming tao. Hindi ko siya makita. Hindi ko rin alam kung nasaan ang bride. 

"Ok. Pasok na po kayo sa simbahan nandito na ang bride!" - Wedding organizer.

Huh? Nandito na? Eh.. Wala pa yung kotse ng bride.

Nandito pa rin ako sa labas ng simbahan. Inaayos na ng orginazers yung mga abay. Yung mga flower girl, Bridemaids, maid of honor etc.

"Shocks! Kulang ang.." Napatingin sa akin yung organizer. 

Binigay sa akin yung flower. Huh? T-Teka? Titignan ko pa yung bride!

"Ayan! Perfect!"- Ay. Bakla.

Lumakad na sila este kami pala. Shems. Naiiyak ako! Hindi ba nila alam? Ex nya ko? Hindi naman ako naka-ayos. Ewan ko ba.. binigay ni Mia 'tong white dress na to. Eto daw suotin ko.

Nakita ko yung mga barkada namin. Naka-ngiti? Why? Dapat diba malungkot sila?

I always dream na sana hintayin nya ako sa altar.

Lalo akong naiyak nung.. Nakita ko siya. Nakangiti. Sa akin? Hindi. Baka yung bride sa likod ko. Ayokong tignan masasaktan lang ako.

Ayan na liliko na ako. Kasama ang mga flower girl.. I love you daniel.. forever. 

"Oh? Saan ka pupunta?"- Sabi ni.. Daniel sa akin. Huh? I look around. Lahat sila nakatingin sa akin. W-Wala namang bride?

"H-Ha? Ano? Uupo na ako saka baka magalit magiging misis mo. Hehehe. Aalis na ako."

Sabi ko.

"Ano bang pinangako ko sayo? Diba hihintayin kita sa altar?"

Tumulo na luha ko. 

"Saka diba sabi ko.. Ikaw lang ang hihintayin ko wala ng iba. Mahal na Mahal kita.. Mrs. Gonzales"-

With that. I kiss him full of love and happiness.

-End-

-----------------------------------------------------------------------

I know lame. Hahahaha.