Problems

Chapter 1

Het is pauze. Ik zit met mijn vriendinnen, Anna, Floor, Lea, Hanna en Alissa. Ik staar een beetje naar de vloer als ik voel dat Anna me aanstoot. Anna is, van al mijn vriendinnen, mijn beste vriendin. Ik ken haar als sinds groep 3 van de basisschool. Ik kijk op.
"Nick staart steeds naar je. Hij zit toch bij jou in de klas?" Vraagt ze nieuwschierig. "Hij zat bij mij in de klas. Hij ging naar kader niveau omdat hij techniek wilde gaan doen ofzo" antwoord ik terwijl ik me afvraag waarom ze dit ineens allemaal wil weten.
Maar als ik dan zijn richting in kijk, zie ik hem bet zijn hoofd wegdraaien. Hij staart inderdaad. Niet dat ik het erg vind. Ik bedoel ik vind hem al sinds de eerste klas leuk. Ik heb het nooit aan iemand vertelt, zelfs niet aan Anna aangezien ik weet dat zij de roddelkoningin is.
Dan gaat de bel. Op naar de les dan maar weer.

Als de laatste bel gaat pak ik mijn boeken en prop ze zi snel mogenlijk in mijn tas. Floor, Anna en Lea staan al te waschten buiten het klaslokaal. Ik loop samen met Alissa en Hanna het lokaal uit. Met zijn alle lopen we naar de kluisjes.
Als ik bij mijn kluis ben en mijn telefoon even check zie ik dat ik een bericht van mijn tante heb.

Heey Fenne,
Zou je vanmiddag de hond misschien heel even voor ons uit willen laten? Bram en ik moeten naar de docter met Sarah (niets ernstigs). Laat het even weten!
Knuffels Annemieke, Bram en Sarah

Oke. Op naar Annemiekes huis dan maar.

Als ik de deur openmaak zie ik Rakker al kwispelend staan. Ik zet mijn tas in de gang neer en pak Rakker's halsband en riem. Ik doe ze om en sluit de deur achter mij.
Na een tijdje lopen kom ik in een soort parkje en ik geniet van de rust. Ik klik Rakker los en hij begint gelijk te rennen. Ik loop naar het bankje en ga zitten. Ik geniet van de zonnestralen en doe mijn ogen even dicht. Als ik mijn ogen open zie ik Rakker met een andere hond spelen. Ik zie nog niemand anders. Het zal wel. Ik sluit mijn ogen weer en laat een diepe zicht uit mijn mond ontsnappen. Ik voel dat er iemand naast me komt staan en open mijn ogen.
"Mag ik naast je komen zitten?" Vraagt de hese stem, die overduidelijk van een jongen is. "Uh.. Ja natuurlijk" en ik schuif een stukje op. "Echt heerlijk weer vandaag on met de hond te lopen. Vind je ook niet?" Vraagt hij, en ik heb door dat hij dit alleen doet om een gesprek te beginnen. "Ja heel lekker" antwoord ik maar. Ik bekijk hem wat beter. Hij is echt knap. Een strakke kaaklijn, mooi donkerblond haar, lichtbruine ogen en hele lichte sproetjes. "Bevalt wat je ziet?" Vraagt hij opeens en dan besef ik dat ik heb zitten staren. Ik voel dat ik rood word. "Sorry" weet ik uiteindelijk alleen uit te brengen. "Ach.. Is al goed. Ik snap het wel." Zegt hij lachend en grappend. Ik lach met hem mee. "Ik heb je hier nooit eerder gezien" Zegt hij na een paar seconden stilte. Er komt een brommend geluid uit zijn zak. Hij haalt zijn telefoon eruit. "Oh euhm.. Sorry maar ik moet nu gaan.." Zegt hij. Ik voel enigsinds een gevoel van teleurstelling. "Maakt niet uit" zeg ik. "Hopelijk zie ik je gauw nog een keer" zegt hij met een vriendelijke lach. "Vast wel! Tot de volgende keer!" Zeg ik bijna schreeuwend. "Doei!" Roept hij nog van een afstand.
Hij roept zijn hond en die komt snel naar hem toe gesprint. Hij klikt zijn hond vast en zwaait naar me. Ik zwaai terug en dan zie ik hem weglopen.
Ik roep Rakker en hij komt langzaam aangesjokt. Ik klik hem vast en loop richting Annemiekes huis.

Als ik weer thuis ben kan ik me helemaal niet meer op school concentreren. Ik moet steeds denken aan de onbekende jongen. Ik ben zo stom geweest zijn naam niet te vragen. Ik vind het vreemt dat, terwijl ik hem nog nooit had gezien, ik me tog heel erg op me gemak voelde bij hem. Achja. Ik moet hem maar vergeten misschien zie ik hem wel helemaal niet meer. Ik bedoel, ik ben vaak zat bij Annemieke met de hond gaan lopen maar ik heb hem nog nooit gezien.