Niye bu kadar zor unutmak sevdiklerimizi onlar bizi bir hiç gibi harcarken biz niye hayatımızın en değerli şeyi onlarmis gibi davranıyoruz yaptıkları her yanlista açtıkları yaranın boyutuna bakmadan ve hiç düşünmeden affediyoruz yeni bir şans daha veriyoruz açtıkları yaralar kapanmadan yeni yaralar açmalarına izin veriyoruz belkide yaralarımız bu kadar derin oldugu icin güçlüyüz belkide artık aldığımız ufak tefek darbeleri hissetmedigimiz için ayaktayız. Guvendigimiz insanlardan gelen ağır darbeler olgunlastirdi bu kalbi. Darbelerin gibi sende kuçuksun artık bende. Dıştan çok mutlu gorunuyo olabiliriz ama içimiz paramparça senin de bi kalbin vardı hatırla onu ve şimdi elini kalbine koy hakettiysem eyvallah
☆☆☆☆
Hatırlamak için bir hafızamız varken, unutmak için elimizde hiçbir şeyin olmaması; hayatın bize attığı en büyük kazıktır.
☆☆☆☆
