Kim Jestem?

Tak czy nie?

Zastanawiałam się całą noc (tylko jak byłam pod przysznicem). Nie wiem czy przyjąć jego ofertę. Zaintrygowało mnie wspomnienie o ojcu. Za dużo o nim nie wiem, ale może czas go poznać? Muszę się kogoś poradzić. Wyciągam swój stary, ledwo dzialający telefon i wybieram numer do mojej najlepszej przyjaciółki Karoli.
Odbiera po dwóch sygnałach.
- Halo?
- Część Karola. Mam bardzo ważną sprawę.
- Co to za ważna sprawa, że budIsz mnie o w środku nocy?
(Jest 9:55)
- Wczoraj spotkałam chłopaka.
- Ooo! Przystojny?
- Tak i to bardzo, ale on jest jakiś dziwny.
- A dlaczego tak myślisz? Wiem dlaczego! Powiedział ci, że jesteś ładna?
Przyzwyczaiłam się, że Karola się ze mnie śmieje. Cały czas mi wytyka jak podszedł do mnie chłopak, bardzo przystojny chłopak i powiedział, że jestem ładna, a ja uciekłam.
- Ha ha ha. Nie wcale mi nic nie powiedział, ale wspomniał o moim ojcu. Powiedział mi, że grozi mi niebezpieczeństwo i muszę z nim jechać. A ja nie wiem co mam zrobić.
- Hmm. Ja bym pojechała na twoim miejscu. Może to prawda że twój ojciec Cię szuka, tak jak kiedyś ty go?
- Hmm. Nie wiem, ale zobaczę. Dzięki za radę. Pa.
- Pa.
Zakończyłam rozmowę i sięgnęłam do torby, która miałam wczoraj, kiedy spotkałam James'a. Wyciągam małą karteczkę i wybieram numer.
- Halo?
- Halo? Cześć James, nie wiem czy mnie pamiętasz, ale to ja Julka. Podjęłam decyzję.
- Tak? Jaka to decyzja?
- Pojadę z tobą.
- Super! Czy za 1 godzinę będziesz gotowa do drogi?
Oczywiście, że nie.
- Myślę, że tak.- odpowiadam.
- To świetnie! Za godzinę pod twoim domem.
Rozyłączył się! Bez pożegnania!
Nie mogę teraz o tym myśleć. Szybko zaczynam biegać i się pakować.

James
- Wszystko idzie zgodnie z planem.
- Ro dobrze James. Nic jej nie mów na mój temat. Ja jej wszystko powiem.
- Dobrze szefie.
- Mam nadzieję, że jutro tu będziecie. Żegnam.

-----------------------------
Przepraszam, że mnie tak długo nie było. Nie miałam natchnienia.
Teraz mam dużo czasu i postaram się pisać rozdziały regularnie.
Zostawcie komentarze i gwiazdki!