please, don't die - k.yugyeom

:::::::::

sekiz

kaç aydır bu lanet hastenediyim.bilmiyorum.sayamadım.

herkes perişan,üzgün.böyle olmasınlar.neden kendilerini üzüp duruyorlar ki.

ben bile bu kadar üzülmüyorum.
halbuki hayalleri olan benim,daha çok şey yaşayacak olan benim.ama benden çok üzülüyorlar.

'anne artık ağlama.istemiyorum ağlamanı.'

konuşamıyordu.neden bunu bana yapıyorlar.ağlayacaksanız gidin yatağınızda ya da ne bilemiyim bi kuytu köşelerde ağlayın.

sizi böyle görmek sizden çok beni üzüyor.

annem,herşeyim.konuşamıyordu.ses telleri konuşmasına izin vermiyordu.uzun tişörtünün yakalarını tutup yüzünde ki yaşları sildi.ve hiç olmamış gibi hiç bir şey yaşanmıyormuş gibi bana gülümsedi.

ve ben bundan nefret ettim.güçlü gibi durmak.aptallıktı.

etrafımda ki herkes öyle yapıyordu.yapmayın.kimse o şekilde daha mutlu olmuyor.