Soğuk iliklerime kadar işlemişti üşümüyordum aksine zevk alıyordum fazlasıyla.Sanırım bu apartman her zaman böyle karanlık olmak zorunda sakatlanmadığım için şanslıydım.merdivenlerden çıkmam gereken 1 kat daha vardı sağ salim çıkmayı umuyordum ki evet mükemmel kendi kendime nazar deydirmiştim."pardon da inerken önüne bakmıyor musun? Yoksa aptal aşıklardan mısın?" diye sordum karşımda duran tam olarak yüzünü göremediğim varlığa ayrıca benden 10 cm uzun olduğu belliydi "tanımadığın insanlara karşı fazla ukalasın bence susmayı veya özür dilemeyi tercih edebilirsin" diye karşılık vermişti bana ayrıca komuşmamı beklemeden çekip gitmekte neyin nesiydi.
Sinirle eve girmiştim sinirimi yatıştırmak için en az 4 tane çikolata yemem gerekiyordu dolaptan aldığım 4 adet çikolatayla beraber kendimi yatağıma attım ve içimden şu mükkemmel yiyeceği bulan kişiye binlerce defa teşekkür ettim.
Nasıl uyuya kaldığıma dair en ufak bir fikrim yoktu herneyse gelelik şu önemli olan aile toplantımıza salona girdim annem ve babam oturmamı söylediler karşılarındaki tekli koltuğa oturup" evet neymiş o önemli olan durum öğrenebilirmiyim artık" dememe kalmadan babam girdi söze"bak kızım seni ne kadar çok sevdiğimizi biliyorsun bu karar senin için çok önemli senin geleceğin için eğitimin için istanbul da yaşamana karar verdik eğitimine orada devam ediceksin
Tabiki kabul etmeme gibi bir şansım yoktu benim hiç bir zaman bir şeylere itiraz etme gibi bir hakkım olmadı kimseyle istediğim dostluğu kuramadım hiç sevgilim olmadı benim,aşkı bilmiyorum mesela belkide istanbul bir başlangıç olur.
Annem ve babam ne kadar ısrar etselerde uçakla gitmeyi kabul etmemiştim.Evet uçaktan korkuyordum ve uzun yolculuk yapmayı daha çok seviyordum.Yarın sabah otobüse binicektim bavullarım hazırdı benim için değerli olan ne varsa almıştım yanıma şimdi uyumam gerekiyodu.
Ne kadar da özliyeceğim bu odayı her bir parçasını her bir köşesini çok özlicem.
Üzerime rahat bir şeyler giymeyi tercih etmiştim siyah bir pantolon ve gri bir tişört iyi hissetirmişti,bu tür ufak şeylerden bile mutlu olabiliyordum ilginç bir kızdım."suna hadi baban seni bekliyor!" Bağıran annem yelizdi gitmem gerekiyordu artık, içimde bir hüzün vardı anlatamadığım bir hüzün.Elveda yatağım elveda dert ortağım çiçekli yastık elveda mor halı elveda herşeyim elveda hüzünüm,sevincim,yanlızlığım.
Arabaya bindiğimizde ne babamdan çıt çıkmıştı ne de bende sesiz kısa bir yolculuk geçirmiştik.Babam arabayı uygun bir yere park etti ve bavullarımı alıp otobüsüme doğru ilerledik,
