Kardeşim öldüğünden bu güne altı ay geçmişti.Hiç birimiz onu unutmamıştık ama birbirimize hiç bir şey belli etmemeye çalışıyorduk.Hayatımız normal bir şekilde devam ediyordu ama kardeşimi çok özlüyordum.Onun o tatlı diliyle beni yanına çağırmasını,ödev yaparken benden yardım istemesini kısacası her şeyini özlüyordum canım kardeşimin. Sofrada yemek yerken hep onun yeri boştu onun yerini hiç bir şey dolduramıyordu.Annemin kardeşimin oturduğu yere baktıkça gözleri dolardı. Kardeşim öldükten sonra annemin kendine bir şey yapmasından çok korktuğum için elimden geldiğince onu yalnız bırakmamaya çalışırdım.
