My Lady Butler

Chapter 97:Grave Danger

Chapter 97

Vienesse POV

Wedding day.

All was done. 8:00 PM ang kasal namin ni Klein. It was just 5:00 in the morning. Tinutulungan akong maghanda nina Zievia and Farrah.

Nakabihis na ang dalawa.
"Ang ganda naman ng bride"komento ni Zievia sa akin. They were putting flowers on my hair.

"Thank you"sabi ko sa kanya. Inutusan niyang kumuha ng kape si Farrah.

"Here is your coffee Miss Bride"ibinigay ni Farrah sa akin ang kape. Before I drank the hot liquid, nakita kong inilock niya ang pinto.

My world is spinning around. Parang inaantok na ako. Nakita kong ngumiti si Zievia. Nilapitan niya ako. Nasa sahig na ako.

I was losing my confidence.
"Tapos na ang pagsasaya. Time to enter sadness"tumawa siya. Then all of a sudden everthing went black for me.

Fleance POV

Dinala ko sa isang liblib na lugar si Vienesse. I would ler her experience my wrath.
"Mabuti at gising ka na!"sinabuyan ko ang mukha niya ng malamig na tubig.

"Zievia?"tanong niya habang mahinang pang bumabangon.

"Try another guess!"bitchy kong sabi sa kanya. Nasa upuan siya at nakatali.

"Fleance?"tanong niya habang kuyom ang kamay na nakatingin sa akin.

"Tama ka! Don't worry hindi ka trinaidor ni Zievia. Nang umuwi siya kaninang gabi. I kidnapped her. But I didn't kill her naman. So wala kang dapat ipaga-lala. Ang Fleance na ipinakulong mo one month ago ay isa lang inosenteng babae na kinidnap ko ang ipinabago ang mukha upang maging kamukha ko. I'm clever right? Now you will die. Pero hindi sa mga kamay ko. Isang maling galaw mo lang at sasabog ang bombang nasa upuan mo at kung sakali namang makatakas ka. This place has no doors and no window. Ang gagamitin ko palabas ay ang chaper sa harap mo. Soon Klein will be mine. Now say hello to your death. Tata!"tumatawa siya. Sumakay  siya sa chapper na dumaan sa bubungan.

Sinusubukan kong gumalaw ngunit na-activate agad ang 10 minute count down ng bomba. Kinapa ko ang wires.

"Damn"I cussed.

Napakumplekado ng pagkakagawa nito. But giving up was never an option. Something cold gushed inside the whole place. Water. Tumataas na ang tubig.

I tried to detonate the bomb. Pero  eight minutes na lang sasabog na iyon kasama ako. Nagpapanic na ako. Five minutes na lang.

Naputol ko ang wires pero wala pa ring nangyayari. Nagulat ako ng may makapa ako na parang isang compartment sa loob. Binuksan  ko iyon kinapa ang mga wires. Nasa tiyan ko na ang tubig.

1 minute. They fooled me. Hindi ang nasa labas ang totoong wires nasa loob ng compartment. 10 seconds. Halos maiyak ako sa saya ng maputol ko ang wires.

Hindi na ako makahinga. Nasa dulo na ng bubong ang tubig. I tired to suck for air. Nakawala na ako sa tali. Pero hindi pa rin tumitigil ang countdown.

Nayanig ang buong lugar. Its a good thing na sumabog pa rin ang bomba. All the water disperesed. Nakalabas na ako.

Kinuha ko ang motor ng lalaking natutulog sa kahoy na sofa. Pinaharurot ko iyon. Nagising siya.

"Hoy! Saan mo dadalhin ang motor ko?"sigaw niya sa akin. Napangiti ako ng makita ko ang building na pinagtratrabahuan ni Shawn.

Tinakbo ko ang kwarto niya. If I am gonna travel papuntang simbahan, it would took me three hours to do that. He is a sucker for extreme things. May parachute siya sa opisina niya.

"I need your parachute now!"nagulat siya ng makita akong nakapangkasal at basang basa ang wedding gown.

"Oh, bakit ka nandito--"I cut him off. Kinuha niya iyon sa drawer niya at ibinigay sa akin.

Isinuot ko iyon at akmang tatalon na ako sa labas ng bintana niya ng pigilan niya ako.

"Do you know how to use that?"tanong niya.

"Hindi na kailangan"simpleng sagot ko sa kanya. His mouth was wide open.

"Now, if you'll excuse me. My wedding awaits me"I jumped recklessly