Pişmanlık sessizce
İçimize kurulur
Görmezden gelsekte,
O öylece durur
Yükselince sığ sular
Boğulmakta var
Sis ve toz bulutları çökmüş
Yürümeye çekinirim
Sarmaşıklar gibi
Dolanır ayaklarıma pişmanlıklarım
Bataklık gibi içine çekmeye çalışır ümitsizliklerim.
Keşkelerle dolu bir geminin güvertesindeyim, yüküm pişmanlıklarım.
Şimdi hiç bir şeyin ifade etmediği, herşeyin son bulduğu, dönüşü olmayan yoldayım. İstediğim bu mu gerçekten bilmiyorum. İçimde garip ve bir o kadar kasvetli bulutlar..
En derinlerdeyim. Gözlerim ufak bir ışığı arıyor, bedenim onu, yalnızca onu.
Kapanıyor gözlerim usulca. Umutsuzluğum doruğa, umudum dibe vuruyor.
Alışamıyor kalbim, biliyorum ki gitti.Düşlerimin ışığı sönmüş,
feri gitmiş gözlerimin.
Uzaklardan sesler duyarım
Çığlık atar birileri
Ama benden başka duyan yok
"Sağır mısınız"? diye soracak olsam
Kızar hatta küserler bana
Bu Kadar kabus yeter diyorum
Bir kibrit çakıp yaksam,
Kurtulur muyum dertlerimden?
Bugün yarın ölsem.
Kaybolur giderler benimle zaten.
