Mutlu sonsuz

yeni gün yeni hikâye

Sabah tüm sessizliği ile doğmuştu. Güneş gökyüzünde en tepeye doğru yol alıyordu. Ve ben hâlâ yatağımda öylece duruyordum. Bedenimi öyle bir yorgunluk ve halsizlik ile kaplıydı ki. Üşenmedim kalktım. Aynanın karşısında ağlamak tan balon gibi olmuş gözlerime baktım. İçim bir kez daha yanmıştı. Kendime acıdım. Üç gündür ne yemek yiyordun nede su bile dahi içmistim. Sadece uyumaktan başka birşey yapamıyorum. Herşeyden kötüsü yazın geçirdiğim ağır depresyona girecegimden korkuyor dum.
Ve sanırım öyle olmuştu. Okula gitmekten vazgeçip herşeyi düşünmek istiyordum. Kaybettiklerimi sevdiğimi. Evet sevdiğimi. Canımı aldılar sanki benden. Onu okadar çok seviyorum ki. Ben hayatımda ilk defa aşık oldum. Ilk defa birini sevdim. Ilk defa sarildim. Ve ilk defa bir erkek ile sinemaya gittim. Hayatım öyle bok olmuştuki. Şimdi elimde ona ait olan herşeyimi aldılar. Eksim kaldım. Yarım. Kimsesiz. Oysa o bana eksik ve yarım kalan herşeyimi tamamlamışti. Şimdi tekrar ne bilim işte. Insanin mutluluğu sevgisi aşkı kursaginda kalıyor böyle. Delibalim seni cok ama cok seviyorum. Hemde acı çeken bu kalbime rağmen.

DELIBAL
X