"KAYIP"

BAL

HATIRLIYORUM.

Aynı okuldaydık , birbirimizi herzaman görmemize ragmen asla konusmazdık. Bi ara kapıda carpıstıgımızı hatırlıyorum kapının demirleri sırtıma batmıstı , sen ise özür dilemeden gecip gitmistin farkıma bile varmamıstın. Belkide o zamanlar icime kapanık biriydim , o yaslarda asosyelligi secmistim , hayatımı siyaha adamıstım. Sonra sen mezun oluyorsun bu okuldan benim ise bir kac yıl daha okumam gerekiyor. O bir kac yıl asırlar gibi geciyor sonra kendime itiraf edemediğim hislerimi sen gidince anlıyorum , yastıgıma sarılısım , carpıstıgımızda üstümde olan t-shirt'ümü bile yıkatmıyorum anneme ,  annem ben odamdayken bulup yıkıyor t-shirt'ü  o gün uyuyana kadar aglamıstım , cocuktum. Kırılgan bir cocuk. Daha sonra o bir kac yıl geciyor ve bende mezun oluyorum. Sans.. Aynı lise , seni tekrardan gördügümde göğüs kafesime sıgmayan kalbimi hatırlıyorum , ilk biray geciyor. Tenefuslerde habire seni izliyodum , ilk bakıpta güldügünde dikkatimi ceken o büyük gamzen , orada uyuya kalmak istemistim. Saatlerce gözlerine bakıp öylece  köprücük kemiklerinde yatmak. Aradan zaman geciyor ve sen bir gun  bana sosyal agların birinden mesaj atiyosun. O gün dünyanın en mutlu insanı hissetmistim kendimi o kadar büyük bir sevinc vardıki icimde anlatılamayacak kadar güzel ve anlatılmaz. Mesajlarımız sıklasıyor flörtlesiyoruz , inan bana hicbirsey bu kadar tatlı gelmemisti bana , telefon numaramı alıp mesaj attıgını hatırlıyorum , sana karsı bos olmadıgımı hissettirmeye calısma cabalarımı. Ve annemin telefonumu benden alışı.. Bir kac hafta vermemisti , konuşamamıştık. Telefonu alıp bir kac hafta daha konusuyoruz , ve o ilahi gün. Bana teklif edisin. Aslında bi sevgiliye ihtiyacım yoktu , benim kimseye ihtiyacım yoktu. Tüm hislerimi allak bullak yapan bakısların ve dokunusların , tenini hissedisim , huzur dolu kokun. Bunların hepsi basımı döndüren bir eroin gibiydi ve bende bagımlı bir eroinman. Aylarca sevgiliydik , mutluluktan vakitlerimiz gecmek bilmezdi. Tâki kaza gecirene kadar , hastanede iki gün hic uyumadan basında beklemistim sırf gözünü açtığında beni görmen icin.

Bekledigim gün gelmisti , gözlerini acmıstın fakat beni tanımıyordun. Kimseyi tanımıyordun ? Ve artık bana ait degildin , tekrar aşık edememistim seni kendime. Geceleri sabahlara kadar aglayısım , kimse anlamasın diye kulaklıgı takıp uyuyo numarası yapmalarım. Hepsi gözümün önünde hala , cesaret edip sana olanları anlatamamıstım sen ise hatırlamaya bile çalısmamıstın. Bir gün eve o kadar büyük bir sevincle gelmistinki hatırladıgını , bana geldigini sanmıstım. Kapıyı acısın ve beynime saplanan o sözler.

  "Ben aşık oldum" 

  İnan ilk baslarda yıkılmıstım. Daha sonrasında ise adına mutlu olmustum , kıza bakıslarını kıskansamda belli edememistim. Kızla aylarca birlikte oldunuz ve yakınlastınız. Tarih bile belorlemistiniz ,  evlilik gününüz gelmisti , ilac kutuları ve acı dolu müzigimi hazırlamıstım. O saati bekliyodum , inan hic bilmeni istemedim. Eger mutluysan sorun yoktu , kac defa cesaretimi toplayıp karsına çıkmıstım   gözlerindeki ısığı gördügümde ise vazgecip yine aglamıstım.

   Ve o saat geldi camdan assagı bakıyorum , ikinizde masadasınız yatağın üstüne gecip  yirmi sekiz hapıda elime almıstım.

  "Evet!" kızın mutluluktan uçar hibi bir hali vardı. Haklıydı , cok sanslıydı.

   Hapları yutkunurken boğazımı yırttığına eminim. Gölzerim yavas yavas kaymaya basladıgında telefonum calıyo bi kac saniye sonra da sesi kesiliyo , gözlerim kapandı huzura dalışı bekliyorum. Ve o an geliyo ruhum huzurun derinliklerine karısıyor. Suan gökten sana muhtac aciz bedenime bakıyorum  , havada süzülmek ve telefonuma gelen sesli mesaj çalıyor;

   " Nefes. Ben Hatırlıyorum!!'