HATIRLIYORUM.
Aynı okuldaydık , birbirimizi herzaman görmemize ragmen asla konusmazdık. Bi ara kapıda carpıstıgımızı hatırlıyorum kapının demirleri sırtıma batmıstı , sen ise özür dilemeden gecip gitmistin farkıma bile varmamıstın. Belkide o zamanlar icime kapanık biriydim , o yaslarda asosyelligi secmistim , hayatımı siyaha adamıstım. Sonra sen mezun oluyorsun bu okuldan benim ise bir kac yıl daha okumam gerekiyor. O bir kac yıl asırlar gibi geciyor sonra kendime itiraf edemediğim hislerimi sen gidince anlıyorum , yastıgıma sarılısım , carpıstıgımızda üstümde olan t-shirt'ümü bile yıkatmıyorum anneme , annem ben odamdayken bulup yıkıyor t-shirt'ü o gün uyuyana kadar aglamıstım , cocuktum. Kırılgan bir cocuk. Daha sonra o bir kac yıl geciyor ve bende mezun oluyorum. Sans.. Aynı lise , seni tekrardan gördügümde göğüs kafesime sıgmayan kalbimi hatırlıyorum , ilk biray geciyor. Tenefuslerde habire seni izliyodum , ilk bakıpta güldügünde dikkatimi ceken o büyük gamzen , orada uyuya kalmak istemistim. Saatlerce gözlerine bakıp öylece köprücük kemiklerinde yatmak. Aradan zaman geciyor ve sen bir gun bana sosyal agların birinden mesaj atiyosun. O gün dünyanın en mutlu insanı hissetmistim kendimi o kadar büyük bir sevinc vardıki icimde anlatılamayacak kadar güzel ve anlatılmaz. Mesajlarımız sıklasıyor flörtlesiyoruz , inan bana hicbirsey bu kadar tatlı gelmemisti bana , telefon numaramı alıp mesaj attıgını hatırlıyorum , sana karsı bos olmadıgımı hissettirmeye calısma cabalarımı. Ve annemin telefonumu benden alışı.. Bir kac hafta vermemisti , konuşamamıştık. Telefonu alıp bir kac hafta daha konusuyoruz , ve o ilahi gün. Bana teklif edisin. Aslında bi sevgiliye ihtiyacım yoktu , benim kimseye ihtiyacım yoktu. Tüm hislerimi allak bullak yapan bakısların ve dokunusların , tenini hissedisim , huzur dolu kokun. Bunların hepsi basımı döndüren bir eroin gibiydi ve bende bagımlı bir eroinman. Aylarca sevgiliydik , mutluluktan vakitlerimiz gecmek bilmezdi. Tâki kaza gecirene kadar , hastanede iki gün hic uyumadan basında beklemistim sırf gözünü açtığında beni görmen icin.
Bekledigim gün gelmisti , gözlerini acmıstın fakat beni tanımıyordun. Kimseyi tanımıyordun ? Ve artık bana ait degildin , tekrar aşık edememistim seni kendime. Geceleri sabahlara kadar aglayısım , kimse anlamasın diye kulaklıgı takıp uyuyo numarası yapmalarım. Hepsi gözümün önünde hala , cesaret edip sana olanları anlatamamıstım sen ise hatırlamaya bile çalısmamıstın. Bir gün eve o kadar büyük bir sevincle gelmistinki hatırladıgını , bana geldigini sanmıstım. Kapıyı acısın ve beynime saplanan o sözler.
"Ben aşık oldum"
İnan ilk baslarda yıkılmıstım. Daha sonrasında ise adına mutlu olmustum , kıza bakıslarını kıskansamda belli edememistim. Kızla aylarca birlikte oldunuz ve yakınlastınız. Tarih bile belorlemistiniz , evlilik gününüz gelmisti , ilac kutuları ve acı dolu müzigimi hazırlamıstım. O saati bekliyodum , inan hic bilmeni istemedim. Eger mutluysan sorun yoktu , kac defa cesaretimi toplayıp karsına çıkmıstım gözlerindeki ısığı gördügümde ise vazgecip yine aglamıstım.
Ve o saat geldi camdan assagı bakıyorum , ikinizde masadasınız yatağın üstüne gecip yirmi sekiz hapıda elime almıstım.
"Evet!" kızın mutluluktan uçar hibi bir hali vardı. Haklıydı , cok sanslıydı.
Hapları yutkunurken boğazımı yırttığına eminim. Gölzerim yavas yavas kaymaya basladıgında telefonum calıyo bi kac saniye sonra da sesi kesiliyo , gözlerim kapandı huzura dalışı bekliyorum. Ve o an geliyo ruhum huzurun derinliklerine karısıyor. Suan gökten sana muhtac aciz bedenime bakıyorum , havada süzülmek ve telefonuma gelen sesli mesaj çalıyor;
" Nefes. Ben Hatırlıyorum!!'
ŞİMDİ OKUDUĞUN
"KAYIP"
Teen Fiction"Belkide yarın , yarın dolacak vaktimiz. Hicbirseyi yarına bırakmayın"