If We Could Only Turn Back Time

A/N - Hi guys. Thank you for taking time to read this. I hope you will like or love it. -Rannepatootie

Characters:

Juran Levine

Cindy Joy Morgan

More Characters as the story goes by.

Cindy's POV

"I miss you babe." Sabi ng boyfriend ko sa kabilang linya. "Go home early okay? I cant pick you up since ang daming work ngayon. May new Client kasi kami, ang Walater Productions. Yung company nila Lily. You know this is a big client and I cant afford to lose this one. I am really sorry sweetheart. Babawi ako next time, I promise!"

Napatawa ako.

"I miss you more! Its okay babe. Para naman sa future natin yan right?" Lambing ko sa kanya sa phone.

Para sa future natin at sa magiging family natin." Tumawa naman siya. "Bakit ba ang tagal mong grumaduate?" Naiinis na sabi niya.

"Nauna kalang grumaduate ganyan kana? Kung binagsak mo lang yung isang subject mo edi sana hindi ka nauna." Tumawa kami. "Konting tiis nalang babe. 2 more months" Sabi ko.

"You're legal. Bakit di nalang tayo magpakasal ngayon? Baka bumalik pa yung asungot mong EX at magtangkang kunin ka ulit sakin. I can't afford to lose you again."

Napangiti ako at kinikilig. I wanna kiss this handsome and hot man Im talking to.

"Checking me out kahit sa phone? Don't worry pag-uwi ko gagawa agad tayo ng --- "

"JURAN LEVINE! This is an obscene call!" Pagputol ko sa sasabihin niya. Tumawa naman siya sa kabilang linya. Paano naman kasi kahit sa phone nababasa niya ang iniisip ko. "Dont Blush babe" Sabi niya at tumawa ulit.

Namiss ko to. Yung ang saya-saya namin tapos wala ng problema. We've been through a lot. Muntik na kaming mamatay sa kamay ng EX ko na si Cezar. Juran hit his head on the rock when we both jump sa cliff dahil muntik na akong tamaan ng bala sa puso. Mabuti at 10mm from the heart lang yung bala. And because of that accident, nagka amnesia siya. Nakalimutan niya ako. Sabi ng doctor. 10% lang yung chance na makaalala pa siya ulit. I can't afford to lose him kaya I did my best para maalala niya ako. Im almost at verge of giving up nang narinig ko na ikakasal na siya kay Lily Walters. Ang pinakasikat sa School namin. Hindi lang sikat, mayaman pa. Ang sakit-sakit ng naramdaman ko noon na gusto ko nang magpakamatay until one miracle happened. Habang nagmamaneho siya papunta sa simbahan, nabangga siya ng isang truck. Dahil dun, naalala niya lahat. See? Ang tragic ng lovestory namin no? Kaya as far na kaya namin, ayaw naming mag-away at ayaw naming mapalayo sa isa't-isa.

"Reminiscing in the middle of the call?" Nabigla ako sa bigla niyang pagsalita.

"Ah sorry! Kasi ano. Yung prof ko dumating na! Hehe" Medyo pa cute na sabi ko. Ano ba namang palusot yun?

"Ah. Akala ko nagsesenti ka naman." Nang-aasar na sabi niya tsaka siya tumawa. "Okay, ibababa ko na to. Galingan mo para maka advance graduate ka!"

I smiled. "Loko! Walang advance graduate noh! I'll hang up na. Take care!

" I love you freak" He said

"I love you too weirdo"

2 MONTHS HAD PASSED.

CONGRATULATIONS TO ALL GRADUATES OF HENDLEFORD UNIVERSITY! -Sabay palakpakan at hagis ng cap sa ere. Finally! I Graduated! Ang saya pala talaga ng feeling basta graduation. Fruit of labor. Congrats congrats muna sa lahat ng mga kaklase. Picture2. Senti senti sa mga teachers kahit kay manong guard at manong Janitor.  After kong i-congratulate lahat ng kaklase, kaibigan at kakilala ko. Pumunta na ako sa kanila ni mommy at daddy.

"Our dear Princess, graduate na!" Sabi ni mommy sabay hug sakin.

"I'm very proud of you sweetie. You got a very witty and amazing magnacumlaude speech" Sabi naman ni Daddy sabay kiss sa cheeks ko.

Inalis ko ang mga medals ko at isinabit sa kanila. "This is to thank you for all your hardwork and patience and love! I love you both!" Sabi ko with Matching Hug and Kiss. After naming mag emote. Nilinga ko ang paningin ko ngunit hindi ko siya mahagilap.

"Uhm, mom, dad, Si Juran po?"

"Oh before we forgot. He left us a riddle. IN THE MIDDLE OF THE NIGHT, WHERE THE STARS SHINE BRIGHT, I FOUND HER SITTING THERE, THEN OUR FOREVER STARTS. Maybe that would lead you to him."

Adter nung sinabi ni dad. Umalis ako agad. I ran as fast as I can papunta sa rooftop ng school! Yes sa rooftop! Aakyat na sana ako ng hagdan ng biglang may nagtakip sa bibig ko at nawalan ako ng malay.

Nagising ako pero wala parin akong makita at naka handcuffs ako. Nararamdaman ko na nasa kotse kami.

"SINO KAYO?!" Sigaw ko kahit na sobrang takot ang nararamdaman ko.

"Tumahimik ka kung ayaw mong mamatay!" -Sigaw ng isang lalaki. Parang familiar yung boses niya. Pero hindi ko masabi kung sino.

"Please pakawalan niyo na ako! Hindi kami mayaman. Sa tabi ng tulay lang kami natutulog! Maawa kayo sa akin! Ahhhhhhhhhhhhhhhhhhhhh! Ikakasal pa ako! Gagawin ko kayong ninong pero please pakawalan niyo na ako!" -Sigaw ko

Nilagyan nila ako ng panyo sa bibig kaya hindi na ako nakaangal at napaluha nalang ako. Oh God! Dont let me die.