Unknown Racer

eerste schooldag

'S morgens word ik wakker van het lawaai van mijn wekker. Met halfopen ogen stap ik uit mijn bed, waarbij ik tegen mijn nachtkastje bots met mijn knie. Het doet zodanig veel pijn dat ik er de tranen van in mijn ogen krijg. Zeer traag kleed ik mezelf aan. Zoals gewoonlijk sneekers met een jeansbroek en een T-shirt die een zeer nauw spant aan mijn armen.

De gangen van de campus zijn vandaag helemaal gevuld met leergingen dat het niet normaal is. Iedereen is druk bezig met zijn boeken nemen enz. naar het lokaal te gaan nog voor dat de bel gaat. Ik kijk eens naar de dagplanning die ik gisteren heb gekregen. In de voormiddag heb ik mechanisatie en in de namiddag basisvakken. Eens in de aangekomen in mijn lokaal kan ik al een onderscheid maken tussen de populaire gasten de geeks en de normale gasten. Ik zet me een beetje vanachter om zo min mogelijk op te laten vallen dat ik nieuw ben. Na een aantal min. wachten komt de leerkracht eindelijk binnen.

'Beste leerlingen.', begint de leerkracht. 'Dit jaar gaan we de lessen niet meer theoretisch geven.', iedereen was blij als de leerkracht dit zei tot... 'Maar dit wil niet zeggen dat de examen niet schriftelijk zal zijn en dat er geen theorie in zal in zitten.', zei de leerkracht. Daar was de klas niet echt blij mee. Ik had daar geen problemen mee dat de lessen en de examens zo zouden verlopen. Na een uitgebreide uitleg over alle veiligheidsvoorschriften gingen we klassikaal naar de eigenlijke les. 'Vandaag, mijn beste leerlingen gaan we naar het autodepot van het Austin police department. Dit wil dus zeggen dat jullie zich moeten gedragen als we daar zijn, ik sta niet in voor jullie dommigheden. Het is niet de eerste leerling die daar achterblijft omdat hij dom deed. Bij deze heb ik jullie gewaarschuwd.' Bij dit nieuws werd iedereen enthousiast zelfs ik, omdat we wisten dat deze wagens allemaal een crimineel verleden hadden. Dus het was mogelijk dat we nog iets verdachts zouden kunnen vinden in deze wagens.

Eens dat we waren aangekomen op het depot waren er een paar gasten die zich niet meer konden inhouden van het enthousiasme. Het waren net kleine kindjes in de speelgoedwinkel. Ik vond dat het depot maar een eigenaardige sfeer had. Als ik rond me keek zag ik wagens met opgedroogde bloeddruppels, wagens met kogelgaten en kapotgereden wagens. Onbewust werd ik naar een bepaald punt getrokken helemaal vanachter aan het depot. Heel voorzichtig verplaats ik me tussen al de wagens. Want ik had het gevoel dat er iemand me in het oog hield. Plots hoor ik een glas breken, vlug draaide ik me om in de richting van waar het geluid kwam, maar ik zag niets. Rustig ging ik dan weer verder tussen de wagens met nog altijd het gevoel dat er iemand me in het oog hield. Bij elke stap die ik zette ging mijn hart sneller en sneller slaan. Openduur voelde ik het zweet over mijn rug naar beneden glijden. Plots hoorde ik een slepend geluid nu wou ik weten wie of wat het was dus ging ik op het geluid af. Op een gegeven moment stopt het geluid met een doffe klap van iets zwaar dat valt. In versnellende looppas ga ik in de richting waar ik heb geluid als laatste gehoord heb. Ik stop met lopen bij het zien van een sleepspoor op de grond. Heel voorzichtig volg ik het spoor. Daar lag het dan een groten metalen buis op het einde van het spoor. Ik voelde me nu nog minder op mijn gemak. De angst bekroop me meer en meer bij elke stap dat ik zette in de richting van de buis. Maar dan verdween al mijn angst en achterdochtigheid, ik heb ze gevonden mijn wagen waar ik dit jaar aan wil werken. Daar stond ze een Ford focus RS RX uit 2016. Ik melde meteen aan de agent van dienst welke wagen ik wou en ik lade ze dan op de trailer van de school.

Wat James nu niet wist is dat hij degelijk wel gelijk had. Hij werd in het oog gehouden op het depot van de politie. Maar niet door de agenten, leerlingen of door de leerkracht.

Eens dat we weer zijn aangekomen op school mochten we onze wagens in de werkplaats plaatsen. De werkplaats was een eigenlijk een grote loods die was opgedeeld in kleinere werkplaatsen. Iedereen had zijn eigen werkgerief en lift voor aan u wagen te kunnen werken. Vanachter in de loods was er stock met verschillende onderdelen van wagens die we mochten gebruiken. Nadat iedereen klaar was riep de leerkracht ons om naar he te gaan. Hij legde uit wat de bedoeling is van het hele project. We krijgen dus een heel jaar de tijd om onze wagens tot op het uiterste op te drijven. Want op het einde van het schooljaar mogen met onze wagen we meedoen aan de schoolrace waar dan weer een mooie prijs mee te verdienen valt. Op het einde van de les ging ik naar de leerkracht. 'Meneer?', begon ik. 'Ja James.', antwoorde hij al opkijkend van zijn bladeren. 'Waarom verwacht u van ons om onze wagens tot het uiterste te drijven?' 'Kijk.', begon hij. 'Om u wagen tot het uiterste kunnen drijven moet je je wagen va binnen en buiten kennen. Dus als je dat kunt ken je je wagen.' Na deze uitleg kon ik zijn gedachtegang wel volgen. 's Middags tijdens de pauze zonder ik mij wat af. Ik eet me buiten op één van de vele graspleinen. Nadat ik klaar ben met eten ga ik naar de kapel. Elke middag sinds dat mijn ouders dood zijn ga ik 's middags naar een kapel of een kerk om er even tot rust te komen en een kaarsje voor hen aan te steken. Nadat dit gebeurd is, is het alweer bijna tijd om naar de les te gaan.

A