[YAOI 18+] WARMLY อุ่นไอรัก

Chaptet.1 น้องเพย์

คุณคิดว่าการตกหลุมรักใครบางคนซ้ำแล้วซ้ำเล่า มันเป็นเรื่องที่น่าเบื่อหรือเปล่า? หรือคุณคิดว่า มันเป็นเรื่องที่ชวนใจเต้นล่ะ?สำหรับผม.. การตกหลุมรักคนคนเดิม ซ้ำแล้วซ้ำเล่า มันคือความสุข.. ความสุขที่ผม.. เฝ้าตามหามันมาตลอด

"มึง กูชอบน้องคนนั้นว่ะ น่ารักชิบหายเลย กูช๊อบชอบ มึงว่ามั้ย?" ร่างสูงของ 'เบนซ์' หรือนาย 'บัลลังก์' กำลังยืนอยู่ที่โรงอาหารในโรงเรียน ซึ่งปีนี้นายเบนซ์คนนี้ก็อยู่ม.6 เป็นพี่ใหญ่เต็มตัวแล้ว ส่วนคนที่เขากำลังเล็งอยู่ตอนนี้เห็นว่าชื่อน้อง 'เพย์' หรือ 'พชระ' เด็กม.4 ที่หน้าตาน่ารักเอาเรื่อง

"อือ ก็ดี" ร่างสูงไม่แพ้กันของ 'ไฟ' หรือนาย 'สรชัช' ทำเพียงขานรับในลำคอและไม่สนใจแม้จะปรายตามามองน้องเพย์ของเบนซ์เลยด้วยซ้ำ
"เออ สัส กูจะจีบ!" ว่าจบก็เดินถือจานข้าวของตัวเองไปวางลงข้างๆน้องเพย์ทิ้งให้ไอ่เพื่อนซี้มองอาฆาตแล้วเดินหลบไปหาที่นั่งของตัวเอง เพย์เงยหน้าจากชามก๋วยเตี๋ยวขึ้นมามองเพียงนิด และก้มลงกินมันต่อ แต่อย่าให้พูด แก้มงี้แดงขึ้นมาเลยอะ โอ้ย น่ารัก
"หวัดดีครับ พี่ชื่อเบนซ์นะ"
"อะ สะ.. สวัสดีครับผมชื่อ-" ไม่ทันที่คนน้องจะได้แนะนำตัวคนพี่ก็ยกนิ้วชี้ขึ้นมาแตะปากนุ่มไว้จนคนได้รับถึงกับหน้าแดงเรื่อจนหาสีเดิมไม่เจอ
"น้องเพย์" เสียงทุ้มพูดแล้วยักคิ้วให้
"รู้จักชื่อผมด้วยเหรอครับ" คนน่ารักเอ่ยถามเสียงแผ่ว แม้จะรู้สึกดีไม่น้อยที่รุ่นพี่หน้าตาดีคนนี้รู้จักชื่อตัวเองก็ตาม
"จำตอนรับน้องไม่ได้เหรอ ที่พี่เต้นคู่กับเราไง" เบนซ์ยิ้มเมื่อนึกถึงวันรับน้องวันนั้นที่น้องเพย์ถูกเลือกให้ออกไปเต้นกล้วยทับกับเขา ไม่อยากจะโม้ว่าหน้าน้องเพย์แดงอย่างกะมะเขือเทศ พอเต้นเสร็จน้องก็วิ่งเตลิดออกจากหอประชุมไปเลย พอนึกถึงทีไรก็เอ็นดูทุกที
"จะ จำได้ครับ" ผมถึงนั่งเขินอยู่นี่ไง ประโยคหลังคนตัวเล็กก็ไม่คิดจะพูดมันออกไป
"กินก๋วยเตี๋ยวเหรอ ชอบปรุงรสชาติแบบไหนอะ" คนพี่เปลี่ยนเรื่องกะทันหันจนคนน้องตามไม่ทัน แล้วก่อนที่จะได้ตอบ ช้อนยาวก็ตักน้ำซุปก๋วยเตี๋ยวในชามเขาไปซดแล้วขมวดคิ้วน้อยๆ "นี่ไม่ปรุงอะไรเพิ่มเลยหรือไง?"
"ครับ ก็เพย์ เอ้ย ผมกินเผ็ดไม่ได้นี่แล้วก็ไม่ชอบกินหวาน เค็ม เปรี้ยวด้วย" เสียงหวานพูดประโยคยาวกว่าครั้งไหนแถมยังเผลอแทนตัวเองด้วยชื่อแบบที่พูดกับพ่อแม่จนแก้แทบไม่ทัน เกิดไปพูดแบบนั้นให้พี่เบนซ์ได้ยินมีหวังโดนล้อว่าเป็นเด็กแน่ๆเลย
"น่ารัก"
"ครับ?"
"แทนตัวเองด้วยชื่อเมื่อกี้อะ น่ารักดี" พูดอย่างอารมณ์ดีแล้วตักข้าวในชามตัวเองกินต่อ
คำพูดที่ดูเหมือนจะไม่ได้คิดอะไรของเบนซ์แต่ทำให้คนฟังเขินจนแทบจะมุดโต๊ะหนีไปเสียให้ได้
"งั้นผมขอตัวก่อนนะครับ" เวลาผ่านไปกว่าห้านาทีกว่าสติจะกลับเข้าร่าง เพย์ก็เอ่ยเสียงสั่นๆแล้วลุกพรวดขึ้นจากเก้าอี้ มือแกร่งรีบคว้าข้อมือเล็กเอาไว้แล้วเอ่ยถาม
"จะรีบไปไหนล่ะ มันยังเที่ยงยี่สิบอยู่เลย"
"กะ ก็จะเอาชามไปเก็บแล้วไปหาหนังสือในห้องสมุดอ่านครับ" ดวงตาเรียวหลุบมองข้อมือตัวเองที่ถูกมือไหญ่จับไว้หลวมๆ
"งั้นรอแปป เดี๋ยวพี่ไปด้วย" นายบังลังก์รีบตักข้าวเข้าปากจนสำลัก น้องรีบกุลีกุจอหยิบน้ำในกระเป๋าเป้ตัวเองมาเปิดฝาจับหลอดที่ลอยอยู่ในขวดส่งให้คนที่สำลักดื่มแถมยังใจดีลูบหลังให้อีกต่างหาก "อา.. ขอบคุณครับ" เบนซ์ปิดฝาแล้วส่งคืนให้
"มะ ไม่เป็นไรครับ"
"ขวดนี้เพย์ก็ดื่ม?"
"ครับ ทำไมเหรอ?"
"งั้นหลอดนี้เพย์ก็ใช้ดูดด้วย?" เพย์พยักหน้าตอบหงึกๆ ส่งผลให้รอยยิ้มปรากฏอยู่บนมุมปากของคนเป็นพี่ เพย์คิดว่ามันดู เอ่อ.. เจ้าเล่ห์แปลกๆ
"ถึงว่าทำไมมันหวาน"

แธมชัญเซย์ : มาอ่านเรื่องใหม่กันเถอะะะ เรื่องเก่ายังไม่จบเลย คิ เปิดไว้ก่อนว่างๆจะมาต่อให้
รักนะ

⬇
⬇
⬇

ความแซ่บของเพื่อนหมายเลขหนึ่ง
และความน่ารักของเพื่อนหมายเลขหนึ่ง
อ้ะแหนะ งง งงอะเด้ะ ตอนหน้าจะมาเปิดตัวเพื่อนหมายเลขสอง อุอิ แจกันน ~