Üzeyir'im

Sonsuzluğum.

Öncelikle hepinize teker teker teşekkür ettiğimi belirtmek isterim. Böyle bir ilgi beklemiyordum açıkçası. Lakin görüyorum ki yanımda olan sayısız Üzoist var.

Bu yazıyı çok önceden yazmayı planlıyordum fakat vaktim olmadı. Saç kralım sonunda geri döndü. Öncelikle sizlere döndüğü gece neler hissettiğimi ve ne yaşadığımı anlatmak isterim.

Twitter kullanmayan biri olarak 31 Aralık gecesi, 'Bir umut olur da gelir tweet atar' diye hesap açtım. İlk işim arama motorunda ismini aramak oldu. Allah'ım içime doğurmuş olacak ki gördüğüm 'ÖZGÜRLÜK!' tweetiyle donakaldım. İnanmadım ilk başta. Daha sonrasında o kişinin Üzeyir olduğuna kanaat getirince gözümden istemsizce yaş geldi. Hayatımda ilk defa, Üzeyir'imin sayesinde mutluluktan ağladım. Annem çığlıklarımı duyup içeri girdi. Ve ona Üzeyir'in geldiğini söyleyerek sarıldım. O an, o kısa sürede annemin Üzeyir olduğunu düşündüm. Öyle sarıldım ki anneme. Size anlatamam. Midemdeki kelebekler dur durak bilmeden uçtu. Yazın rüyamda görmüştüm zaten eldenimi de. Şimdilik geçelim o konuyu. Her neyse efenim, konumuza dönelim.
Ardından hemen instagrama girerek Üzeyir'e baktım. Şimdiki hesabını gördüm ve daha çok ağladım. Ekranda fotoğrafını öperek ağladım. O an tek istediğim şey ona sımsıkı sarılmaktı. Kaç yaşında olursam olayım, olursa olsun elbet bir gün Üzeyir'e hiç istemeyeceğim kadar sarılmak olacak. Belki de ben ona sarıldığımda aradan çok zaman geçmiş olacak. Ama olsun. Ona olan sevgim sonsuza dek azalmayacak. Hatta aksine, her geçen gün artacak, artıyor da.

Sevgili Üzoistlerim, sizlerinde onun geri geldiğini öğrenince duygularınızı ve yaşadıklarınızı anlatmanızı istiyorum. Sağlıcakla kalın. Hepinizin ruhundan öperim. 💕