YASAK

Zavallı Mira!

-KESİNLİKLE BU KISMI DİKKATE ALMAYINIZ- Evet şimdi şizo hissediyorum ve bu beni kötü hissettiriyor. Okudğum hikayelere bakıyorum böyle binlerce beğeni yorum tamam bir anda olmaz ama şizo hissediyorum işte. Zaten buraya yazdıklarımı da kimse okumayacağı için rahatım biliyonuz mu şuan? Ayh çok doldum. Neyse yazmaktan bıkmayacağım. Kararlıyım. Kesinlikle. Bu hikayenin finali gelecek, sonra team DeMira'lar (Demir ve Mira'nın birleşimi) EdMira'lar (Ediz ve mira bu da) olacak. Koskocaman bir aile olacağız. Tabii hayal kurmak çok güzel bir şey :') Neyse arkdslr siz aşık olmasanızda ben karakterleime aşığım. Özellikle Ediz'e çünkü tam aşık olabileceğim bir tipi, karizması ve davranışları var :d çünkü bir moron ve gerizekalı olaraktan sürekli ne idüğü belirsiz insanlara aşık olmak konusun profeşınılım. Bir de çok gevezeyim. Neyse grş. Beğenmenizi umuyorum. Beğenmezsenizde belirtin ama çok ağır belirtmeyin beş saat falan ağlıyom sonra kötü eleştiri alınca. Grşrz.


Ve son grupta sahnede ki yerini alacaktı. Esra parti boyunca yanıma gelmediği için ve Ediz'de "abim" olduğu için oldukça sıkılmıştım. Nefesimi dışarıya üfleyerek sahneye çıkanlara baktım. Ediz'de içlerinde olunca ilgi çekici hale gelmeye başlamıştı. Daha sonra "Ne demek abin olarak görevim." diyen o  sesi kulağımda çınlayınca sinir olarak kafamı eğdim.  Onun abim olduğunu düşünemiyordum. Düşünemiyordum çünkü abisine gerçekten ilgi duyan bir kız çocuğu düşünsenize, komik olmaz mıydı? Herneyse o umrumda değildi, yarın okul vardı ve ben hala buradaydım. Sabah kesinlikle kalkamaycaktım ve 19,5 gün olan devamsızlığım beni tam bu noktada sıkıntıya sokuyordu. 

Hepsi ama hepsi annemin suçuydu! O gün Deniz'i bırakmaya gitmeseydim bizim aramızdaki o saçma bağ uzun süre ortaya çıkmayacaktı ve belki bana aşık olma şansı bulunacaktı. Şimdi her şey berbat olmuştu. Sahneden gelen gitar sesiyle kafamı kaldırdım. Ediz mikrofonun başında oturuyordu. Bir de güzel ses eklenmişti. Bana aşık ol diye bağıran bu çocuktan bir kere daha nefret ettim. Pislik. O masmavi, çok mavi, gök mavi gözlerini bana dikmişti. Tam olarak bana. 

"Sanki ilk baktığım gözlerdi gözlerin," Hadi yapma ama! Olmuyor, bu karizmaya olmuyor. Eksi yön: Müzik zevki. 

"Duyduğum en güzel şarkı sesin, 

Sabah uyanmak artık başka, çok başka, 

Çünkü sabahlar artık senle, hep senle." Sonra gözlerimi bakıp söyledikçe şarkı güzelleşmiş, binlerce harika anlam kazanmıştı. Gözlerimi kapattım. binlerce duyguyu bir arada yaşıyordum tarif edilmezdi. En mutlu olduğunuz zamanın en üzgün olduğunuz zamana denk gelmesi gibi bir şeydi. Karmakarışık. Gözlerini tek bir an bile ayırmadan tamamladığı şarkısının ardından sahneden ayrıldı. Ve kursun büyük salonunu "Guns'n roses- This Is I Love" doldurdu. Buraya eğlenmeye mi gelmiştik, yoksa ağlamaya mı? Çünkü ben bu şarkıyı her duyduğumda ağlayacak gibi oluyordumda biraz. 

Yanıma oturdu. 

"Şarkıyı ben seçmedim." Dedi yüzünü ekşiterek. Eksi yön: 404 Error Not Found. 

"Buna sevindim." Derken arka plandaki içten söylenen şarkıyla aklıma bir isim düştü: Demir. Ona destek olmam gerekirdi. Dün beni ağlarken aramıştı ve ben burada... Cidden mi? İyice anneme benziyordum. 

"Sevgilimin en sevdiği şarkı." Dedim gülümseyerek. 

"Daha demin söylediğim basit şey mi?" kaşları çatılmıştı. Aslında kaşları genel olarak çatık duruyordu. Çatık kaşlı Ediz.

"Hayır, şuan çalan şarkı." 

"Evet bende severim." Derken yüz ifadesini görememiştim ne yazık! 

"Dün beni aradığında ağlıyordu ve ben onu bir daha aramadım. Berbat bir insanım. Ve gelmiş burada eğleniyorum ve seninle konuşuyorum. Gittikçe anneme benziyorum." Ne saçmalıyordum? Bu çocuğu etkilemem lazımdı kendimi acındırmam değil. Ama bir gerçekle daha yüzleşmeye hazır ol Almira, hiç arkadaşın yok! Yani Ediz ile dertleşmeye mecburum.