Ik zie ik zie wat jij niet ziet....

16

Inmiddels is het de dag voor de verloving, ik heb een mooie rode jurk geleend van Anissa, Anissa de zwarte jurk van mij want ze komt ook vanavond. Anouar komt ook en hij heeft een rode stropdas omgedaan, zodat we matchen.

Mijn cadeautje voor Safae en Ayoub zou ik vanavond geven en ik ga zo even boodschappen doen om een taart te maken.

Ik was bezig in de keuken en ik hoorde Ayoub naar beneden komen, hij stond ineens achter me.
'Ewa keukenprinses, wat doe je?'
'Een taart maken voor morgenavond.' Zei ik. 'Aawh zo lief, ik waardeer het echt dat je zo veel voor me doet en dat je zo blij voor ons bent.' Zei hij.

Ik wist wel dat hij van me hield maar hij had het nog nooit echt zo uitgesproken. Ik lachte naar hem.

'Geen probleem bruur.' Zei ik.
Ik was bijna klaar, nog even marsepein eromheen en dan met een soort taartpen op de taart de namen van de tortelduifjes erop schrijven.

Mijn moeder had weer lekker gekookt en we zaten met z'n allen gezellig aan tafel. Binnenkort zullen we er maar met z'n drieën zitten.

In de avond las ik een boek voor school en kwam Anouar onverwachts langs. We hebben de hele avond samen doorgebracht en gekletst en een film gekeken.

De volgende dag werd ik weer eens laat wakker. Ik ging naar beneden om te ontbijten en douchte alvast want ik wist dat als ik later ging, Ayoub daar iets van 2uur zou zitten.

Inmiddels was het 14:00, we zouden rond 17:00 vertrekken, Anouar, Anissa en ik gingen in de auto van Anouar z'n ouders die hij mocht lenen, mijn broer en ouders gingen samen.

Het was een avond vol gezelligheid, muziek, lekker eten, leuke familie.

Totdat de mannen binnen kwamen stormen. Ik zag eerst mijn mooie broer binnenkomen, toen mijn mooie Anouar, nog wat familieleden volgden maar toen, toen zag ik een jongen, netjes gekleed, haren gedaan etcetera. Maar toen keek ik naar zijn gezicht, ik herkende het ergens van. Maar waar?

Anissa stond op om even naar het toilet te gaan. En toen wist ik het ineens, het was de jongen uit het winkelcentrum aan wie Anissa haar nummer had gegeven. Hij had mijn gezicht ook herkend en bleef me lang aanstaren, ik werd een beetje bang van hem.

Ik gebaarde snel naar Anouar dat hij naast me moest komen zitten en hij kwam met zijn perfecte postuur naast me zitten. Nog steeds keek de jongen me aan. Hij gebaarde iets met zijn handen maar ik begreep hem niet, ik kon mijn vinger er niet op leggen.

Ik besloot hem maar te negeren, hij zou me toch niets aan doen, waarom zou hij? Ik richtte me weer op het bruidspaar en ik haalde de taart tevoorschijn en legde die op tafel, ook pakte ik mijn cadeau en gaf het aan Safae, ze gaf me een knuffel en bedankte me voor het cadeautje.

Toen de mannen weer weg waren vertelde ik Anissa over de jongen van het winkelcentrum.
'Oooh Akram bedoel je?'
'Wat Akram wie? Weet ik veel hoe hij heet.' Zei ik
'Ja ik wel, dat is Akram.' Ik keek haar scheef aan. Maar ik had geen zin om vragen te stellen.
'Hij keek me echt eng aan, ookal zat ik naast Anouar.' Zei ik.
'Laat het gaan hij vindt je waarschijnlijk gewoon knap.' Zei ze, alsof ze jaloers was.
'Laat maar, weet je.' Zei ik toen.

Het werd al laat, Anouar wilde naar huis omdat hij de volgende dag vroeg moest opstaan, we brachten Anissa naar huis. En voor mijn huis stopte hij even. Ik wachtte met uitstappen en we keken elkaar aan, in zijn perfecte ogen.
'Ik hou van je.' Zei hij terwijl hij mijn hand pakte.
'Ik ook van jou schat.' Zei ik, ik pakte mijn tas en deed de deur open. Toen ik de deur dicht deed gaf ik hem een luchtkus. Wat een schatje is het ook.

Mijn broer kwam een uur later thuis met mijn ouders maar ik lag al te slapen.

De zondag verliep normaal, huiswerk en moe zijn van gisteravond.

De schoolweek verliep echter vol met afleiding. Toen ik op donderdag naar huis wilde gaan, alleen, omdat Anissa nog les had. Ik liep naar de uitgang en zag Akram staan, hij wilde op me aflopen. Ik vertraagde mijn beweging, wat moest ik doen? Ik kon Anouar niet bellen, die had college op donderdag middag. Mijn hart begon sneller te kloppen.

'Wat doe je hier?' Vroeg ik, alsof ik zeker van mezelf was, wat ik niet was.
'Wachten op jou.' Zei hij.
'Ik wil niks van je.' Zei ik droog.
Hij keek me aan, met een strenge blik. Hij kwam dichterbij staan.
Ik kon wel janken, zo bang was ik.
Ineens voelde ik een arm tegen me aan, maar het was niet die van Akram.
'Ze wil niks van je zei ze toch?' Hoorde ik hem zeggen. Het is de vertrouwde stem van Samir. Ik zag Akram de school verlaten.

Ik draaide me om richting Samir met wat traantjes in mijn ogen, ik wist dat die jongen niet deugde.

'Wie is dat?' Zei Samir, hij knuffelde me en ik begon te huilen, ookal is er niet zo veel gebeurd, ik wil niet dat hij bij me in de buurt komt.
Ik legde Samir het een en ander uit, niet alles, dat was niet nodig.
'Als hij je lastig valt, moet je me bellen goed? Ik weet dat je Anouar hebt maar hij zal hier niet op school rondlopen. Ik ben er voor je.' Zei hij. 'Dankjewel Samir, ik waardeer het echt enorm.' Zei ik. Hij gaf me een boks, net als vroeger.
'Zal ik met je meefietsen?' Vroeg hij lief. Ik knikte naar hem en we liepen naar onze fietsen.

Na het avondeten liep ik naar Ayoub z'n kamer.
'Die Akram he,' zei ik. Hij draaide om en keek me raar aan.
'Wat is hij voor familie van Safae?' Zei ik.
'Haar opa en zijn opa zijn broers,' zei Ayoub, 'hoezo wil je dat weten? Je hebt Anouar toch?'
'Nee ik was gewoon nieuwsgierig, voor Anissa.' Zei ik snel. Gelukkig zocht hij er niks achter.

Ik ging aan mijn huiswerk en ging daarna maar weer slapen, ik heb mijn rust nodig.