Just my story <3

23-02-16 THE STORY OF THE PAST

Hey guys. Hier zal ik vanaf nu gaan opschrijven hoe ik me voel enzo. Voordat jullie dat gaan begrijpen zul je wel heel wat moeten weten over me, dus ik zal mijn verleden van top tot teen aan je uitleggen. Veel succes met lezen <3

Toen ik 7 was werd ik heel erg ziek. Ik had iets met mijn nieren waardoor ik verschillende operaties heb gehad. Ik had geen idee van wat er allemaal om me heen gebeurde, daarintegen had ik een beste vriendin die dat wel had. Zij werd al sinds zolang ze zich kon herinneren gepest. Naar mij werden soms ook wel eens opmerkingen gezegt maar nooit heel veel ofzo, hier vertel ik zo over verder.

Na mijn operaties heb ik een hele tijd in het ziekenhuis aan een infuus gelegen enzo. Mijn ouders/ famillie waren allemaal bang dat ik dood ging, dat is (jammer genoeg) nooit gebeurt... Daarna heb ik veel thuis gezeten en heb ik tot mijn 10e nog aan medicijnen gezeten. Eerst waren het er heel veel, 3 keer per dag 15 tabletten, dus 45 per dag. Uiteindelijk is dat vermindert en nu slik ik nauwelijks nog. En sommige van jullie kennen het mischien wel... Van medicijnen word je dik. En dat is er dus ook met mij gebeurt.

Vlak nadat ik uit het ziekenhuis kwam ben ik minstends 6 / 7 kilo aangekomen, misschien wel meer. Mensen begonnen dat op te merken, ze begonnen rare dingen over me te zeggen, me uit te schelden en niet veel later ook veel in elkaar te slaan. Ik en mijn beste vriendin waren altijd degee die overal buiten vielen. Er zat ook een jongen bij ons in de klas op de basishool. Al snel werd hij een goede vriend van me. Vlak na mijn operaties enzo ging hij veel met me om en al snel waren we zo'n beetje onafscheidelijk. Maar daardoor merkte ik niet echt wat er met mijn beste vriendin aan de hand was. We gingen nog altijd evenveel met elkaar om maar ik begon dingen over het hoofd te zien. Toen we allebei 10 waren bekende ze me dat ze sneed. Je zult je nu vast afvragen waarom op zo'n jonge leeftijd al, of hoe ze uberhaupt wist wat het betekende. Ik zal het je uitleggen. Het is niet heel duidelijk maar ik weet ook nog altijd niet helemaal hoe het werkt. Ze was altijd hoogbegaafd geweest. Bijvoorbeeld in groep 5 had zij het brein van iemand in groep 7/8. Ze was enorm slim. Daardoor wist zij beter dan geen ander wat er aan de hand was. In een jaar heb ik haar zoveel mogelijk geprobeert te helpen, en op sommige momenten ging dat ook, maar meestal werkte niks. Ze had zichzelf opgesloten, en later bleek dat niemand haar daaruit kon krijgen.

Toen we allebei 11 waren probeerde ze zelfmoord te plegen. Ik liep haar kamer binnen bij haar opa en oma, daar was ze vaak en het was nauwelijks twee straten van mijn huis af dus ik mocht er gewoon heen. Haar op en oma hadden me naar boven gestuurt. Toen ik haar kamerdeur opende zag ik haar huilend op bed zitten. Ze had haar polsen zo diep mogelijk open gesneden en slaappillen lagen naast haar. Een typisch moment uit een film zul je nu vast denken. Maar voor mij was het de waarheid. Ze had een overdosis slaappillen inenomen en haar polsen opengesneden in de hoop dat ze dood zou gaan. Als ik iets later die kamer was binnengelopen was het misschien wel zo geweest. Wie weet.

Ik heb samen met haar de sneden verzorgt en snel verbonden om het bloeden te laten stoppen. Hoe walgelijjk het ook was, die slaappillen moesten eruit. Dus ik heb haar naar de wc getilt en haar de pillen laaten uitspuugen, om het netjes te zeggen. We hebben het nooit aan iemand vertelt, behalve mijn vriend toen. Hij wist ervan omdat ik uiteindelijk huilend aan zijn deur stond en niet eer wist wat ik ermee aan moest. Vlak daarna begon hij steeds meer met mijn pesters om te gaan, en al snel werd hij een van hun. Ik weet nog altijd niet helemaal hoe maar hij begon me ook te haten, net als iedereen. Dat is waar ik heb geleert dat je mensen nooit kunt vertrouwen. Hij wist de meeste dingen van me en gebruikte die tegen me, dus ook de zelfmoordpoging. Hij vertelde me dat alles mijn schuld was, en ik geloofde het.

Vlak daarna ging ik naar de eerste klas heen. Ik was blij dat ik eindelijk overal vanaf was, totdat ik zag wie er bij mij op school zaten. Dit zou geen leuk jaar worden. De twee mensen die ik het meeste haatte/ mij het meeste pestte zaten ook bij ons op school. In het begin ging het wel, maar al snel wist iedereen die me niet kende wie ik was. En het was niet bepaald een pretje. Iedereen schold me uit in de gangen als mijn vrienden van toen even niet oplette, en niemand gaf nog wat om me. Ze hadden ervoor gezorgt dat iedereen die me niet kende me wel haatte. Dit was ook het jaar dat ik begon met mezelf snijden. Alles werd alleen maar erger, ik was waardeloos, nutteloos, dik, emo, lelijk, nietsnut. Ik was niks. En dat werd me duidelijk gemaakt. Ik heb hier ook vaak gedacht aan zelfmoord, het is gewoon de oplossing. Het neemt de pijn weg en niemand zal ooit nog last van me hebben.

Toen ik in de tweede kan heb ik mezelf zover gekregen dat ik halverwege het jaar uiteindelijk ben gestopt. Ik heb maar 2 keer een terugval gehad in die tijd. Ik weet nog steeds niet hoe ik nu ben gestopt maar dat maakt ook niet uit.

In de derde (nu) ben ik in een kutklas terecht gekomen. Ik word er elke dag an herinnert hoe waarloos ik ben enzo. Mijn vrienden merken het misschien niet op maar ze praten zelfs nog over me als ik naast ze sta. En daardoor komt alles van vroeger weer terug. Ik word er elke ag weer opniew aan herinnert... Ik ben sinds kort daarom weer begonnen met snijden. Elke keer heb ik er spijt van maar ik kan niet meer zonder. Het is als een soort drugs. Eenmaal begonnen kun je niet meer stoppen. Ik probeer maar het is niet makkelijk. En ik denk niet dat dat het ooit zou worden...

-x- justmedepressedgirl