Dörd ildir ki AYDAN ilə tanışam amma hələ də onu gülərüz, şən, xoş əhval da görməmişəm . həmişə kədərli həmişə dolğun baxışlı baxışlara seyr edir insanı. Sanki ayrılıqlar nifrət duyğularına qarışıb bütünləşib. Nə qədər çalışsaq da onun ayrılıqları dalaşan qəlbini, nifrətlə bütünləşən fikrini dəyişə bilmədik. Çox mehriban qızdır lakin nə qədər mehriban olsada hər görüşdüyümüz də gözlərində dərin bir hüzün, simasına oturmuş kədər görünür. Sanki gözlərinə gəlmiş damlalar bu an süzülüb fəğan edəcək. Amma nə olursa olsun biz Aydanın yalnız buraxmırıq. Günümüzün çoxunu onunla keçiririk.
Bu gün həmişə olduğu kimi universitetdən çıxdıq amma adəti üzrə evə getmədik yolun kənarındakı avtobus dayanacağından avtobusa minib bir başa məzarlığa doğru yola düşdük. bu gün Aydanın ata və anasının ölüm günü idi. Ona görə onların məzarını ziyarətə gedirdik. Hər il Aydan la bərabər gəlib valideynlərinin məzarına baş çəkirdik.
Avtobus durdu. Məzarlığın önündə endik. Aydan girişdə ki gül satandan bir dəstə qərənfil alıb ana atasının qəbrinə doğru gedirdi. Artıq valideynlərini itirməsindən bir ildə keçdi.
Gözü yaşlı Aydan ata anasının məzarları arasına keçib bəyaz qarın üzərində oturdu. Heç bir şey söyləmədən susqun susqun ağlamağa başladı sanki yenidən canlanmışdı gözündə ailəsini itirdiyi o gecə. Dilində yalnız:
-hara getdiniz məni tək qoyub bu qoca dərdlə hara getdiniz, sözləri vardı onun halı bizi də göz yaşlarına boğmuşdu.
Dərdlər paylaşılmaz deyilir. amma biz ən yaxın dostumuzun dərdini paylaşmadan dura bilmərik.
Onun dərdlərinə şərik olmaq üçün yaxınlaşıb onu qucaqladım:"sakit ol aydan ağlama, o günləri xatırlayırsan mı? anlat bizə o həyatının acı günlərini". Aydan sa yuxudan ayılmış kimi gözünü sildi və anlatmağa başladı
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Yalnız Çiçək
Исторические романыHəyatın qışında açıb baharı görmədən solan çiçəklər Xocalıda açılıb Xocalıda soldu
