Kailan lang ay nagtatawanan kami sa hapag-kainan. Sa kanya ako lumalapit pag may problema at handang-handa siyang ilaan ang kanyang oras upang mapag-usapan ito. Ang mga nakakatanda kong kapatid ay siya rin ang gabay upang marating kung saan sila ngayon.
"Mama"
laging bukas ng bibig ko noong nasa tabi ko siya. Pati pagsuklay ng buhok ko'y siya ang gumagawa. Tumatabi pa ako sa kanya sa pagtulog kahit malaki na ako.
Sa pagising ko sa umaga, nakahanda na ang aking kakainin at ibabaon sa paaralan.
Sa pag-uwi ko sa hapon, nariyan lang ang kanyang matatamis na ngiti upang salubungin ako, sabay pangangamusta sa aking araw.
