That Girl

*2*

Otworzyłam salę i momentalnie poczułam chłód. Nie zważając na to większej uwagi, weszłam do środka.

- Dzień dobry, pani Bussi. - przywitałam się z nauczycielka

- Witaj Harriet, usiądź.

~*~

Wstałam rano, a na mojej twarzy pojawił się ogromny uśmiech. Spojrzałam na zegarek, 11:03. Dziewczyny jeszcze smacznie spały. To cudowne uczucie, gdy wstajesz o której chcesz i do końca dnia możesz chodzić po całym budynku. SOBOTA!!

Ubrałam bieliznę. Na nią czarne getry, a na górę luźną, czerwoną koszulę. Poszłam do łazienki. Załatwiłam się , nałożyłam lekki makijaż i stanęłam przed lustrem.

- Więc idźmy na salę! - powiedziałam do odbicia i przybiłam sobie piątkę w lustro.

Na szybko związałam luźnego koka i wyszłam z pokoju.

- Gdzie się panna wybiera? - odezwała się pani Bussi, która akurat przechodziła przez korytarz

- Do sali imprez. Chciałabym poćwiczyć piosenkę, którą wczoraj śpiewaliśmy. - uśmiechnęłam się do opiekunki - Mogę iść?

- Mhm, jasne. - odpowiedziała, odwzajemniając uczucie szczęścia.

Ominęłam inne osoby i dotarłam do upragnionej sali.

~*~

Usłyszałam pukanie do drzwi.

- Otworzę! - krzyknęła Jennifer z przedpokoju

- Dzień dobry. - usłyszałam głos pani Clanker

Przestraszyłam się, że coś się stało, więc podeszłam do drzwi.

- Witaaajcie dziewczynki. - mówiła opiekunka, przedłużając samogłoskę - Przedstawiam Wam panią Laurę. Chce adoptować dwie dziewczynki w wieku 13-16 lat. Może wypaść właśnie na Was. - cieszyła się dyrektorka

- Dzień dobry, mogłabym poznać twoje imię, dziewczę? - zapytała, spoglądając niezręcznie w moją stronę

- Harriet. Harriet Sweendel. - uśmiechnęłam się fałszywie

- Dobrze, a ty, dziecko? - spojrzała na Jennifer

Dziewczyna zestresowała się. Zauważyłam to. Kobieta sprawiała wrażenie niemiłej i wyrafinowanej. Myślę, że reszta dziewczyn w sierocińcu, także się jej bała.

Po 10 minutach 'przepytywania' przez panią Laurę położyłam się na swoje łóżko. Bałam się, że któraś z nas opuści ten pokój.

- Dziewczyny, nie chcę Was tracić... - rzekła Elisa, chlipiąc pod nosem - Chcę z wami zostać. Na zawsze.

- Ja też! Nie chcę opuszczać tego budynku! - zaczęła mocno płakać Jennifer

Jest najmłodsza, a już tyle przeżyła. Serdecznie jej współczuję.

19:43

Poszłam się wykąpać, bo nie miałam nic do roboty.

Stanęłam przed lustrem, denerwowała mnie moja figura. Jak wszystkie dziewczyny uważają, że są grube, to ja zdecydowanie powinnam przytyć. Jestem za chuda!! Irytuje mnie to.

Weszłam do kabiny prysznicowej i odkręciłam ciepłą wodę. Myślałam chwilę pod prysznicem. Kąpiel zleciała jednak szybko.

Wróciłam na łóżko, a do łazienki wskoczyła Elisa. Położyłam się na materacu i myślałam o pani Laurze. Nie chcę tracić przyjaciół.

Z tą smutną myślą zasnęłam.

04:32

Obudziłam się w nocy, całkowicie wyspana. Współlokatorki chrapały, a ja wstałam do lodówki. 'Może przytyję.' Wzięłam gruszkę, więc kilogramów mi za wiele nie przybędzie. Usiadłam na kanapie i wlepiałam swój wzrok na widok za oknem. Patrzyłam akurat na czerwone audi, zmierzające w kierunku dużej galerii.

- Też bym chciała mieć w przyszłości takie auto...

Ruszyłam do łóżka. Odsunęłam krzesło, a ziemia wydała głośny dźwięk.

- Co się dzieje? - odezwał się głos Elisy zza moich pleców

- Nic, nic... Śpij dalej. - powiedziałam szeptem do dziewczyny

- Har? Co robisz? - nagle jej twarz wydawała się bardzo pobudzona - Czemu nie śpisz? Koszmar? - zapytała jakby u mnie to była codzienność

Prawda, złe sny miałam często, ale to nie moja wina. Poza tym, bez przesady!

- Nie... Idź spać. Tylko myślałam.

- Pomyślę z tobą. - zauważylam na jej twarzy lekki uśmiech, bo moje oczy już zdąrzyły się przyzwyczaić do ciemności

- No dobrze...

Elisa wstała i usiadła ze mną na ziemi przed oknem.

- Nie chcę cię tracić. Jesteś jedyną osobą dla mnie wartą niż cokolwiek. Znamy się od zawsze. - mówiła po cichu

- Ja też nie chcę was opuszczać... Chcę zostać z wami... Na zawsze.

___________________________________

No hej! Jak rozdział drugi? Mam nadzieję, że się podoba i czekacie na następny. Jeśli tak, napiszcie o tym w kom! Gwiazdka?

~Kocham! <3