Waiting for met you again.
ร่างสูงเดินเตร็ดเตร่อยู่ย่านการค้ากลางกรุงโซลทั้งๆที่วันนี้เป็นวันสำคัญของตัวเอง เดินเข้าร้านนู้นออกร้านนี้จนมาถึงร้านขายอุปกรณ์กล้องคู่ใจร้านประจำจึงเดินก้าวเข้าไปโดยไม่ลังเล นานๆทีที่จะหาเวลามาเดินเล่นคนเดียวสบายๆแบบนี้หลังจากที่เข้าไปช่วยงานที่บริษัทแบบเต็มตัว อากาศที่เริ่มหนาวเย็นทำให้ร่างสูงนึกถึงเหตุการณ์อุบัติเหตุเมื่อสองปีก่อนที่เกือบทำให้มองไม่เห็นไปตลอดชีวิต ถ้าไม่ได้รับการรักษาและการดูแลอย่างดีจากนายแพทย์คนนึงที่ไม่เคยแม้แต่จะได้เห็นหน้าจนวันที่ออกจากโรงพยาบาล
'หมอบยอน'
ชื่อนี้ยังคงวนเวียนอยู่ในความคิดของร่างสูงอยู่ตลอดระยะเวลาที่ผ่านมา
RRrr
'อยู่ไหนชานยอล วันเกิดทำไมต้องให้แม่ตามตัวตลอด'
"ข้างนอกครับ"
'วันนี้กลับบ้านด้วยล่ะ แม่เตรียมอะไรไว้ให้แกเยอะแยะไปหมด'
"ครับ"
ติ๊ด.
หลังจากเก็บสมาร์ทโฟนลงกระเป๋ากางเกงร่างสูงก็เดินดูอุปกรณ์กล้องต่อสายตามองออกนอกถนนจนสะดุดตากับร้านหนังสือที่อยู่ฝั่งตรงข้ามพบร่างเล็กที่แสนคุ้นตากำลังเดินเข้าไปด้านใน มือที่กำลังจับเลนส์กล้องที่หมายปองมานานรีบวางลงที่เดิน และรีบเดินออกมาเพื่อที่จะไปฝั่งตรงข้ามซึ่งช่วงเวลานี้คนค่อนข้างเยอะต้องรอสัญญาณไฟจราจรเพื่อที่จะข้ามถนน กลุ่มคนจำนวนมากหยุดยืนรอจนสัญญาณเปลี่ยนจากสีแดงเป็นสีเขียว ขายาวรีบก้าวข้ามไปฝั่งตรงข้ามอย่างรวดเร็ว จนมาหยุดยืนอยู่หน้าร้านและผลักประตูเข้าไปเดินหาร่างเล็กที่คุ้นตา แต่ไม่ว่าจะหามุมไหนส่วนไหนของร้านร่างสูงก็ไม่พบ จนตัดสินใจมาถามพนักงานของร้าน
"ขอโทษนะครับ เมื่อสักครู่มีผู้ชายสูงประมาณไหล่ผมเข้ามาหรือเปล่าครับ"
YOU ARE READING
THINGS [chanbaek]
FanfictionOS ที่มีแรงบันดาลใจมาจาก เพลง สิ่งของ ชานแบคในอีกรูปแบบหนึ่ง คุณหมอบยอน กับ คนไข้ปาร์ค