{ ' fic exo } . deathless . { chanbaek }

. p r o l o g u e .

    ท่ามกลางค่ำคืนที่ถูกโหมกระหน่ำด้วยพายุลูกใหญ่ เสียงฟ้าร้องกระหึ่มและแสงแปลบปลาบนั่นดูน่ากลัวจนไม่กล้าแม้แต่จะมองออกไปนอกหน้าต่าง มีเพียงรถเก๋งราคาแพงหนึ่งคันที่จอดเทียบฟุตบาธบริเวณทางเข้าโบสถ์คริสต์ สามคนที่ลงจากรถเลือกที่จะไม่กางร่มแล้ววิ่งเข้าไปในโบสถ์เพราะเกรงว่าสายฟ้าที่ฟาดลงมาเป็นระยะอาจทำให้เกิดความสูญเสียเป็นครั้งที่สอง

ซึ่งพวกเขาไม่ต้องการ

   " คุณพ่อ " ชายวัยกลางคนคุกเข่าลงต่อหน้าบาทหลวง ใบหน้าอิดโรย ไม่นานชายหนุ่มอายุครึ่งห้าสิบก็เดินเข้ามาพร้อมกับหญิงวัยกลางคน

   " คำสาป " บาทหลวงกล่าวด้วยเสียงแหบพร่า ดวงตาเศร้าลงเมื่อมองใบหน้าชายหนุ่มที่ยืนด้วยสีหน้าเรียบเฉย

   " ไม่มีทางแก้เลยหรือคะ " หญิงคนนั้นถาม น้ำเสียงวิงวอน สองมือหยาบถูกยกขึ้นมาประสานกัน

   " มิคาเอล.. "

   " ให้ผมตามคุณพ่อกับคุณแม่ไปด้วยไม่ได้เหรอครับ " ชายหนุ่มเอ่ย เสียงสั่นครือพร้อมดวงตาแดงก่ำ ผิดกับใบหน้าเรียบเฉยเมื่อครู่ สองมือกำหมัดแน่นเผยเส้นเลือดปูดโปน อีกทั้งขบกรามแน่นจนมีเสียงดัง กึด ลอดออกมา

   " ชีวิตอมตะ ยังไม่เข้าใจคำนี้อีกหรือ จะเข่นฆ่าอย่างไรก็ไม่สามารถทำให้ดับสังขารได้หรอกเด็กน้อย " บาทหลวงกล่าว ก่อนจะอุ้มห่อผ้าสีขาวแล้วส่งให้ชายหนุ่มที่ถูกเรียกว่ามิคาเอล

   " จงเชื่อว่าความรักที่ยิ่งใหญ่จะแก้ไขทุกอย่าง และจงรอ ตราบเท่าที่ต้องรอ "

   สิ้นคำกล่าว เสียงฟ้าร้องก็ดังกระหึ่มขึ้นราวกับจะเป็นสิ่งย้ำเตือนว่านี่คือหนทางที่ดีที่สุด ชายหนุ่มมองห่อผ้าในอ้อมอก ก่อนพบว่าสิ่งที่ถูกห่อหุ้มอยู่คือทารกผิวขาวหยวก หางตาตก แก้มป่อง และตัวจ้ำม่ำน่าหยิก เขาสบตากับดวงตาใสบริสุทธิ์ของเด็กคนนี้ ก่อนจะกระชับอ้อมกอดเมื่อความรู้สึกประหลาดก่อตัวขึ้นในใจ

   ไม่ว่าอะไรก็ตามที่ทำให้เขารู้สึกอยากปกป้องและดูแลเด็กคนนี้ตั้งแต่แรกเห็น เขาหวังว่าสิ่งนั่นจะทำให้เด็กคนนี้นำพาเรื่องดีๆ มาสู่ชีวิตอันยืนยาวของเขาในภายภาคหน้า

   " คุณหนูชานยอล จะตั้งชื่อเด็กคนนี้ว่าอะไรหรือคะ " หญิงวัยกลางคนที่นั่งข้างคนขับหันมาถาม ในขณะที่ก็กำลังกุมมือผู้เป็นสามีซึ่งกำลังขับรถฝ่าพายุเพื่อพาคุณหนูอันเป็นที่รักกลับไปยังคฤหาสน์แสนอบอุ่น

   ชานยอลเหม่อมองออกไปนอกหน้าต่าง ก่อนจะหันกลับมาดึงผ้าห่มคลุมตัวเด็กน้อยในอ้อมกอดเพื่อให้ความอบอุ่น

   " แพคฮยอนครับ ชื่อของเขาคือแพคฮยอน "

22 ปีต่อมา

   การมีชีวิตเป็นอมตะ คือสิ่งที่มนุษย์ส่วนใหญ่ต้องการ หากแต่ผู้ที่ต้องการกลับมักไม่ได้ดั่งใจหมายนัก

   การมีชีวิตเป็นอมตะ มันดีอย่างไร ทำไมผู้คนจึงต้องการจะมีชีวิตที่ไม่รู้จักความเจ็บตาย อยู่ในวังวนแห่งกรรมไม่รู้จบสิ้น

   หากมีชีวิตอยู่กับความสุข ก็จะมีความสุข แต่หากผู้ใดมีชีวิตอยู่กับความทุกข์ทรมาน ก็จะมีความทุกข์ทรมาน

   หากผู้ที่มีชีวิตอยู่กับความทุกข์ทรมานได้รับความเป็นอมตะเล่า เขาต้องอยู่กับความทุกข์ทรมานชั่วกัลป์

   แล้วอย่างนี้ ความเป็นอมตะ มันจะน่าพิสมัยอย่างที่พูดกันจริงหรือ

   ผมเป็นอีกคนที่ไม่เคยเข้าใจในความต้องการของมนุษย์ ผู้ที่อยากมีชีวิตยืนยาวหลายทศวรรษ การใช้ชีวิตของมนุษย์โลกคืออะไรกันแน่ เกิดมาเพื่อดิ้นรน เจออุปสรรค ต้องเจอเรื่องน่าปวดหัว แล้วก็ตายไป

   มนุษย์เกิดมาเพื่อเจ็บปวด

   บางคนว่าเราเกิดมาเพื่อตามหารักแท้ ซึ่งบอกไม่ได้แม้กระทั่งว่ารักแท้เป็นอย่างไร คือใคร หน้าตาแบบไหน อาจจะเป็นคนที่เดินสวนกันไปเมื่อเช้า คนที่กินข้าวด้วยกันทุกวัน หรือรักแท้ของเราอาจจะเป็นคนที่มีคู่ครองแล้ว

   รักแท้ไม่มีอยู่จริง

   นี่คือสิ่งที่ผม ซึ่งมีอายุครบสี่สิบเจ็ดปีไปเมื่อสิบนาทีที่แล้วเชื่อมาโดยตลอด

สุขสันต์วันเกิด ปาร์ค ชานยอล

Master P.

27/11/xx

--------------------------------------

#ficdeathless