Umudun Adı AŞK

1•~...GİRİŞ...~

Sabah gereğinden hızlı atan kalbim ile uyanmıştım. Terden sırılsıklamdım. Onu gördüm. Her gece olduğu gibi dün gece de onu düşünüp yattım. Ve onunla ilgili bir rüya görmüştüm güzel ve üzücü bir rüyaydı.

Rüyası;
Karanlık gecede dışarı çıkıp parka nefes almaya gittim. Yağmur yağıyordu ama ben severdim yağmuru. Belki oda seviyordur diyerek bir banka oturdum. Karşı bankta bir erkek silüeti görmüştüm.

Ona benziyordu boyu benden 3-4 santim uzundu ama çokta uzun değildi yani. Saçları siyah ve üstünde her zamanki deri montu vardı. Evet bu kesinlikle Berkin'di evet bu oydu.

Yanına gitmek istiyordum ama nasıl gidebilirimki? Kalbim hızlanır onun yanında. Umursamamalıydım. Ve öyle yaptım Berkin'in yanına gidip oturdum. İkimizde konuşmuyorduk montu ıslanmıştı normaldir yani sonuçta yağmur yağıyor dimi.

Ama montu siyah ve ıslanmış olduğu için sokak lambasının ışığı altında parlıyordu.

Beni fark edip bana doğru dönünce hızlı olan kalbim daha da düzensiz hale gelip hızlanmaya başladı. Dudaklarını aralayıp " Ne yapıyorsun bu havada burada?" dedi.

Ben şimdi sanane desem olmaz yani bence en iyisi açıklama yapmak. "Şey hava almak için dışarı çıkmıştım işte seni gördüm yanına geldim." Oda kalbim biraz sakinleşmişken yeniden hızlandıran cümleyi söyledi. Allahım kesin duyuyor du kalp atışlarımın sesini.

"İyi yapmışsın benimde kafam karışıktı. Biraz yardım edersin sende." deyip kafasını omzuma koydu. Galiba ölücem!

Ne demek kafasını omzuma koymak!
Omzuma kafa koymak!
Hepsini geçtim benim omzuma koydu kafasını kesin öldüm ben harbi cennette falanım herhalde.

"Neden kafan karışık ne oldu ki?" dedim bende hiç düşünmeden.

"Paramparçayım be kalbim kırık hiç iyileşmedi oysaki iyileştirecekti. O bana beni sevdiğini söylediğinde gerçek sanmıştım oysaki her şey bir yalandan ibaretmiş." dedi.

Kalbim acıdı benimde sevdiği bir kız vardı. Acaba nasıl bir kız? Güzelmiki? Berkin ile yakışırlarmı? Çokmu seviyordu bu kızı? Benim neyim eksikti ondan benide sevebilir yanı. Ben ona asla yalan söylemezdimki. O kız onu üzmüştü ben üzmezdimki onu.

"Nasıl bir yalan?" dedim aklımdaki çok sorudan tekini daha çok merak ederek.

"Beni kandırdı onu sevmeden önce berbat bir insandım. Ama bir gün onu bu bankta gördüm. Çok güzeldi. Ama ağlıyordu. Yanına gidip oturdum 'neden ağlıyorsun?' diye sormuştum. O bana güvenip anlatmıştı. Ailesini o gün kaybetmiş. 24 Haziran'da ilk onu görmüştüm bu bankta. Ama... Ama herşey yalanmış ailesi falan ölmemiş. Benim ailemle bir anlaşma yapıp benim berbat bir insan değilde normal herkes gibi bir insan olmamı istemiş ailem. Ve benim normal insan olmam için birini sevmem gerekiyormuş aman ne hoş(!) sevdimde ne oldu ha? Sanki bu sefer daha fazla acı çektim onu napıcam ben Demet? Ben onu gerçek sanmıştım Nazlı ya inanmıştım. Ona inanmıştım." dedi.

Son cümlelerini söylerken sesi çatallaşmıştı. Kafasını omzumdan kaldırıp ağlıyormu diye yüzüne baktım. Gözleri dolmuştu. "Ağlama..." diyebildim sanki sesimi kaybetmiş gibi hissediyordum. "Eğer seni üzen ve seni sevmeyen bir kız için ağlayacaksan ağlama." dedim sesimi bi yerlerden bulup.

O "Neden" dedi. "Çünkü canımı acıtıyorsun." gözlerimin içine bakıp bir şey demesini bekledim ama bir şey demedi. Sadece gözlerimin içine baktı.

Şimdiki zaman;
Üzmüştü ama güzeldi yinede, omzuma yatması. Beni asıl üzen şey onun da üzülmesiydi. O kızı boğazlamak istedim bir an ama rüyaydı her şey noktası virgülüne kadar rüyaydı işte.