Bir sabah daha anne ve babamın kavgasıyla gözlerimi açtım. Nasıl oluyor da bıkmadan usanmadan birbirleriyle sürekli kavga ediyolar anlamıyorum. Annem ve babam görücü usûlü evlenmis. Hiç bir zaman anlam veremediğim düşünceler yine zihnimde parıldamaya başlıyor. Bi an hiç tanımadığım huyunu suyunu bilmedigim bir adamla evlendiğimi hayal ediyorum. Hangi davranışıma ne tepki vericeğini bilmiyorum. Ona nasıl davranmam gerektiğini bilmiyorum. Ne düşündüğü ne sevdiği ne sevmedigi neye kızdığı neye mutlu olduğu hakkında hic bir fikrim yok. Tek bildiğim benim onu sevmediğim gibi o da beni sevmiyor. Ve en tuhafı bu bilinmezliklerin sabahında gözlerimi onun yatağında açıyorum berbat bir gece sonunda. Zihnim bu düşüncelerle dolarken annemin çığlığıyla kendime geliyorum. Babamın annemi bıçakla evin içinde kovalayışını buğulu gözlerle izliyorum. Annemi çekip çıkarmak istiyorum bu evin bu dünyanın içinden. Ama yapamiyorum. Duvarin dibine çökerek sessiz hıçkırıklarla bugünün de bitmesini bekliyorum.
