Kaptan

Yazardan not; Hayat çok acı, insanlar çok acımasız.

*

"Bu kadar mı çirkinim? Neden sevmiyor beni? Neden İlyas?"

Çok güzelsin ama aşk güzelliğe bakmıyor. Bir insanı nasıl görmek istersen öyle görürsün, demek istedim ama diyemedim. Başını omzuma bıraktı. Omzumda ağlarken; sağ elim yumruk olmuştu, sol elimi onun başına uzatıp saçlarını okşadım. "Duygu, çok güzelsin ama aşk, güzelliğe bakmaz. Sen seviyorsun diye o, seni sevmez. Şimdi biri gelse ve sana aşık olduğunu söylese ne yaparsın?" 

Kafasını kaldırdı. Güzel mavi gözleri kitlendi gözlerime. "Denerdim," dedi. "Onun beni sevdiğine inandığımda denerdim..."

"Bana güveniyor musun?" dedim kahküllerini düzeltip. İnce saç telleri, ellerimden kayıyor. Kömür karası saçları, bir mürekkep edasıyla tüm kalbime yayılıyor, hızlandırıyordu. 

Kafasını salladı. "Güveniyorum, tabii. Sen benim her şeyimi bilen tek insansın."

"Ve her şeyini seven tek insanım," dedikten sonra ellerini tuttum. Mavi gözleri şaşkınlıkla büyümüş, hırçın denizleri anımsatmıştı. Hırçın sular kayalıklara, onun gözleri kalbime çarpıyordu. Nefesimi tuttum. Zamanı gelmişti. Onu mutlu etmek için denemenin, düşündüklerini unutturmak için doğru zamandı. Biliyordum. "Bana bir şans ver." 

"Ne?"

Ağzından çıkan şaşkınlık nidası suratımda acı bir tebessümü beraberinde getirdi. Onun yanından ayrılmıyor, onu koruyor, onu kolluyordum. Yine de ona bir seçenek olamıyor, beni fark etmesini sağlayamıyordum. Erkek cinsinden olduğumu düşünmüyor, "erkeklerden nefret ediyorum." diyordu. Türüme küfür ederken, başını bıraktığı omzun bir erkeğe ait olduğunun farkında değildi. 

"Seni seviyorum." dedim hala elleri ellerimdeyken. "İnan, seni seviyorum. Seni ben seçmedim zaten, yüreğimin çığlıklar attığıydın." 

Donup kalmış, cevap vermemişti. Verecek bir cevabı yoktu, zaten soru da sormamıştım. Elini elimden çekip, ayağa kalktı. "Kaptan," dedi yürürken. "Kırıklarımı senin parçalarınla birleştirmeyeceğim. Arkadaşımsın diye, seni aptal bir şeye sürmeyeceğim. Bir daha sakın bana aşık olduğunu söyleyip, bana acıdığını belli etme. Sakın!" 

"Kaptan," dedim sınıfın kapısından çıkıyorken. "Yalan söylemediğini bildiğin birini böyle öteleme!"

Ötelenmiş, karşılık bulamamıştım. Biliyordum. O, beni sevecek biri değildi. O, sadece yanımda olan "kız" arkadaşımdı. Derdim olduğunu, dermanım olduğunu bilmeyen, dertlerini bildiğim arkadaşımdı, dostumdu... 

"Kaptan," dedi sınıfa tekrar girip. "Özür dilerim."

-

^^ Romantik bir hikaye olacak, deneme tarzı yazılar yazacağım. Bu bölüm wattpad'i bulmamı sağlayan yaprakgoz'e!