Şanssız Böcek

Aynada ki yabancı

Hande Erçel - Damla Ergüler
Çağatay Ulusoy - Kaan Yıldırım

İyi okumalar ♡

"Mutluluk" diye bir şey yoktur..Sadece umutlar vardır... Ve asla gerçekleşmeyecek hayaller.. Birgün mutlu olduğumuzu sandığımız günleri düşünüp ağladığımızda anlarız mutluluk diye bir şey olmadığını... Gerçekten hiss etiğimiz tek duygu acıdır. Asla yanılmaz...Asla acı çektiğin günleri düşünüp mutlu olmazsın! Mutlu günler aklına gelip hayallerinin bileğini kestiği gibi....

Benim de hikayem burada başlıyor...Beyaz atlı prens ve mutluluğun masallarda olduğunu anladığım zaman...
Onun kim olduğunu bildiğim, Zavallı bir katil olduğunu gördüğüm zaman! İşte burada hikayem bitiyor...
Herşeyin başladığı yerdeyim...Bu lanet direkten tutunuyorum yine...Son dansımı en iyi şekilde gösteriyorum kahpe hayata...
Hoşçakal aşkım! Biliyorsun ben vedaları severim...

1 ay önce

"Damla kızım hadi uyan!" Burnuma gelen taze ekmek kokusuyla gözlerimi açıyorum..."Annem!" Yeniden bana seslenmesiyle ayağa kalkıyorum... Yüzümdeki kocaman tebessümle kapıya doğru yürüyorum... Annemin odanın baş köşesine asılmış fotoğrafını görünce duruyorum.. Benim annem yok ki!

"Damla hadi uyansana be!" Yine lanet bir güne en kötü bir şekilde açmıştım gözlerimi. Ruhsuz bedenimi zorda olsa kaldırdım...

"Bu akşam kulübe kim geliyor tahmin et!" Aylin'in aynada ki yansımasına baktım umursamadığımı belli edercesine... Aylin gözlerini devirdi "Kaan Yıldırım geliyor kızım! Kaan Yıldırım!" Gözlerimi devirdim "Dikkat et çarpmasın!" Deminden beri bin şekle soktuğu saçını serbest bırakarak bana döndü "Ha ha ha! Espirileriniz de hayatınız kadar iğrenç!" Doğru söze ne denir... "Ben okula gideceğim bugün sınavım var! Haldun donuzu beni sorarsa idare edin!" Aylin gözlerini kocaman açtı "Kızım sen duymadın galiba! Gece için prova yapmamız lazım! Hiç bir yere gitmiyorsun! Haldun öldürür seni!"

İşte huzur bulduğum, bana yaşamam için umut veren tek yerdeyim...Üniversiteyi bitireceğim! zorda olsa bunu başarmalıyım..Hayallerimi gerçekleştirmek için.. Haldun pisliğinin elinden kurtulmanın tek yolu bu.. Eskiden onu çok sevdiğimi düşününce kendime lanet okuyorum... Annemlerin ölümünden sonra beni yanına aldığı, beni büyüttüğü için minnettardım ona. Salak gibi!
Herşeyin bir karşılığı olduğunu 18 yaşımda öğrendim ben... Zorla o sahneye çıktığımda neden o dans derslerini aldığımı anladım... Ve o gece uyuyamadım... Başımı yaslamaya omuz aradım... Bulamayınca sarıldım yastığıma, canım çıkana kadar ağladım... ama çıkan canım değil ruhum oldu o gece....

***

"Nerdesin sen?" Gözlerimi devirdim bana sinirle bakan gözlere bakamamak için...
"Kızlar güzel hazırlanın! Bu salağa da yardım edin. Geçen gece ki gibi olmasın!" Sensin salak aşağılık herif... ofullayarak makyaj aynasının yanında ki sandalye de oturdum. Aylin elini omuzuma koydu "Makyajını ben yapa bilirim!" Başını olumlu manada salladım.

Aynaya bakıyordum ama ben yoktum.. Başka biri vardı... Bu kesinlikle ben değilim...Aynadan bana bakan yabancı biri.. Tıpkı bir sürtüğe benzeyen biri..Her gece içimde dolaşan, beni zehirleyen biri...

"Kızlar gelmiş! Kaan Yıldırım gelmiş!" Kızların bastığı çığlıkla kulaklarımı kapadım. Gerizekalılar size ne oluyorsa. Hepinizi aynı anda mı atacak yatağa? Ben kesinlikle buraya ait değilim!

####

"Buyurun Kaan bey! Size burayı hazırlattım!" Kaan umuramaz tavırla yerine geçip oturdu..Kollarını tekli kanepenin omuzlarına uzattı... Bir eliyle Haldun'a git işareti yaparak. Büyük adamlardan oluşan masada Kaan içinden kendine hakim olması gerektiğini söylüyordu durmadan.. Bu adamların tüm ukalalıklarına dayanmalıydı...