#ฮมวม
16.45 น.
โน้ตบุ๊คตัวคุ้นเคยถูกตั้งอยู่บนโต๊ะกระจกทรงเตี้ย หลังจากที่จีมินเดินไปหยิบมันมาจากในห้องนอน ใบหน้าที่อมยิ้มน้อยๆของเขาแตกต่างจากเมื่อครู่ลิบลับ และนั่นทำให้ผมได้แต่นั่งมองอยู่ด้วยใบหน้านิ่วๆ อันที่จริงเขาเพิ่งจะนอนพักหลับพิงโซฟาไปได้ไม่กี่นาทีเองด้วยซ้ำ น่าจับตีจริงๆ..เขาควรจะนอนอยู่เฉยๆไม่ก็หาอะไรตกถึงท้องได้แล้ว ไม่อย่างนั้นลูกของเราจะแข็งแรงได้ยังไง
ผมเกรงว่าเขาจะปวดท้องขึ้นมาอีก.. แต่ดูเหมือนเจ้าตัวจะไม่ได้ใส่ใจในเรื่องนั้นเลย ให้ตายสิ
ทันทีที่โปรแกรมหนึ่งถูกคนตัวเล็กคลิกเปิดขึ้นมา หน้าจอโน้ตบุ๊คที่เคยสว่างวาบก็ถูกตัดฉับด้วยบล็อกสีดำทันที ก่อนที่บล็อกสีดำๆนั่นจะกลายเป็นภาพของคนตัวเล็กเองสะท้อนกลับออกมา อ่า..นั่นมันโปรแกรมอัดวีดีโอนี่
ฝ่ามือป้อมๆยกขึ้นปัดแต่งเส้นผมเล็กน้อยเมื่อเห็นว่าปอยผมด้านหน้ามันไม่ค่อยเป็นทรงเท่าไหร่ ก่อนที่เจ้าตัวจะผ่อนลมออกมาแผ่วเบาและกดปุ่มอัดวีดีโอทันที
"ฮัลโหล~ แทฮยองอา"
...
"วันนี้ครบรอบ 8 ปี ของเราแล้ว ทำงานเหนื่อยมากหรือเปล่า อย่าท้อแล้วก็สู้ๆนะ ขอโทษที่ไม่ได้เตรียมอะไรไว้ให้เลยอ่ะ"
ผมระบายยิ้มมองหัวทุยๆของเขาที่ขยับไปมาในขณะที่ปากก็ยังคงพูดเจื้อยแจ้วอยู่ รอยยิ้มที่ฉีกกว้างจนดวงตาเล็กๆนั่นหายไปมันน่ารักมากจริงๆ ไม่รู้เลยว่าเขาตั้งใจจะอัดวีดีโอไว้ให้ผมแบบนี้.. น่าเสียดายที่โน้ตบุ๊คของเขามันพังไปแล้ว ก่อนที่ผมจะได้ดูเสียอีก
"อืม.. จริงๆก็อยากบอกด้วยตัวเองแหละ แค่อัดเผื่ออายจนไม่กล้า..นี่ แทฮยอง..เรากำลังจะมีเจ้าตัวเล็กแล้วนะ"
ข้างแก้มนิ่มของเขาขึ้นสีระเรื่อเล็กน้อยด้วยความเขินอาย แต่ริมฝีปากก็ยังประดับไว้ด้วยรอยยิ้มอีกเช่นเคย ดูสิ..เขาทำตัวน่ารักอีกแล้ว
YOU ARE READING
SF BTS : HOLD ME {VMIN}
Fanfiction#ฮมวม หากมีเวลา 4 ชั่วโมง ในการแก้ไขอดีตได้หนึ่งอย่าง โดยที่ไม่มีใครสามารถมองเห็น และได้ยินเสียง สิ่งที่คุณอยากแก้ไขมากที่สุดคืออะไร ? "..ผม........" ♡ END ♡