Saçaklarima kadar battigim bu amansiz dunyada yine tek basinayim..
Kalabalik icinde yanlizim..
Bi yandan guzel gelen yanlizlik beni zincirlemekte karanligs bir yanda da bogmakta soylenecek tek bir söz yokken niye bagiriyorum binlerce misralara sigdirdigim duygularimi ...
Biliyorum yine kimse anlamiyacak beni ve yine tek basina yuruyecegim yollarda..
Yine yaptigim gibi kulakligi takacagim kulagima dalacagim dunyalara..
:)
Hic icmedim ki sevgi sarabini anlamam ki hayatin anlamini
Ne soyluyor insanlar bilmiyorum sevgi,ask , hoslanti
Bunlar ne ki neyin nesi nerden geldi boyle..
Herkez bunlrdan bahsediyor omrunu su kisacik omrunu
Ask denen seye harciyor..
Benim aradigim insanlrda saygi ahlakken..
:) Gelecegimde kucuk bir isik gormustum..
Ve bunu misralarda dokmustum..
Yazdigimda ilk kelimeyi
Iste o an ogrendim heyecanimi yenmeyi..
Kendimi buldum yazdikca her dizede..
Ve tutundum hayatin iplerinden dogru gelecege ..
Tuttukca daha da sarildim..
Ve iste hayatin ne oldugunu anladim..
Gunesimdi sanki icimi doktugum misralar yazdikca aklimda canlanan hatiralar
Karanlikta mum gibi yaktim her kelimemi..
