Melancholy Reality

bölüm 1 (beginning)

Eighleen's POV

"Hey" napalingon ako sa umakbay sa akin

"Oh! Cylver!"

"How's your day?" 

"Uhmm.. Boring?" I replied 

"Same. Want to eat?" Cylver offered 

"Sure" Pagkain yan eh! uurungan ko pa ba?

Almost all of the students specially HIS FANS are looking , or should I say staring at us as we walk while holding each others hands

"Don't mind them." He whispered 

so sinunod ko nalang siya

After a couple of seconds bakarating na kami sa cafeteria

I was currently looking for a vacant table habang siya naman ay bumibili ng kakainin namin

I ended up at the left side corner of the cafeteria 

I was about to sit when my phone suddenly rang 

Unknown Number Calling

"Hey , Who's that?"

"I don't know, Na-wrong number lang siguro... kain nalang muna tayo"

umupo siya sa harapan ko at nilapag lahat ng orders nya sa lamesa namin

"Birthday mo ba?" I asked out of Curiosity 

"No, Why did you ask?"

"Bakit ang dami mong inorder?"

"Nothing , I just want you to be healthy"

Hindi na ako nag abala ng sumagot 

I started eating when my phone started to ring again 

sinagot ko na yung tawag dahil baka importante na talaga itong tawag

'Hello? Who's this?' 

'You dont need to know ... Gusto ko lang sabihin sayo na sinugod yung Dad mo mo dito sa Gordon Hospital'

parang huminto lahat na nasa paligid ko dagil sa narinig ko

'A-ano?! saglit.. saglit papunta na ako'

 I ended the call 

agad kong kinuha yung bag ko at tumakbo na palabas ng hospital

"Eighleen!" Cylver shouted

"I'll just call you!"

tumakbo na agad ako papunta ng gate 

"Oops. miss, bawal pa pong lumabas school hours pa" sabi sa akin ng guard na naka duty ngayon

"Nasa hospital yung dad ko!"

"kailangan nyo po ng letter galing sa adviser niyo para makalabas kayo"

"ANO?! wala na po akong oras para don! My dad needs me right now!"

"Pero hindi po pwede"

Auurghh!! damn  this life!

hinanap ko agad yung adviser ko nasa 3rd floor na ako ng building namin pero hindi  ko pa rin siya makita!

Bakit ngayon pa nagkaganito?!

Naikot ko na ata yung buong campus pero di ko parin siya makita!

tinry kong pumunta sa Principal's Office at sakanya nalang humingi ng letter

nilakasan ko ang loob ko

"Excuse me po.."

"have a sit"

"pwede po bang makahingi ng letter para mapalabas ng guard? Sinugod po kasi yung dad ko sa hospital at kailangan niya na po ako" yung mga traydor kong luha malapit ng lumabas pero pilit kong pinipigilan

"I still need to contact your mother para malaman kung totoo yang sinasabi mo"

bigla akong kinabahan sa sinabi niya

I dont have my real mother... Step monster  mother  meron 

"But---"

"no buts Ms. Cruz"

tinatawagan nya yung step  monster mother ko pero busy 

tinry kong tawagan yung tumawag sa akin kanina  

pero out of coverage area na!

after a couple of minutes tumulo na yung mga luha ko 

hindi ko alam kung bakit.. dahil ba natataranta na ako?

gusto ko ng ibato yung cellphone na hawak ko

walang kwenta!

kinumbinsi ko pa yung principal namin para pumayag na at sa wakas! nagtagumpay na ako!

tumakbo ako kaagad papunta sa gate at binigay agad yung letter ng principal

tumakbo na ako papuntang hospital

nararamdaman kong may nakatingin sa akin pero hindi ko nalang pinansin pa

pag dating ko sa hospital sinalubong ako ng sampal ng step mother ko

"NANG DAHIL SAYO , NAWALA YUNG ASAWA KO! NANG DAHIL SAYO , NALUGI YUNG BUSINESS KO! NANG DAHIL SAYO NAWALAN NA SIYA NG ORAS PARA SA AKIN! WALA KANG NAGAWANG TAMA! WALA KANG KWENTANG ANAK! NANG DAHIL RIN SAYO HINDI KO NA MAKAKASAMA YUNG PINAKAMAMAHAL KO! MAS MABUTING PANG LUMAYAS KA NALANG! DALHIN MO LAHAT NG GAMIT MO!"

binato niya sa akin yung mga bag at pinagtutulakan ako palabas ng hospital

NANG DAHIL SAYO , NAWALA YUNG ASAWA KO!NANG DAHIL RIN SAYO HINDI KO NA MAKAKASAMA YUNG PINAKAMAMAHAL KO!

NANG DAHIL SAYO , NAWALA YUNG ASAWA KO! NANG DAHIL RIN SAYO HINDI KO NA MAKAKASAMA YUNG PINAKAMAMAHAL KO! 

NANG DAHIL SAYO , NAWALA YUNG ASAWA KO! NANG DAHIL RIN SAYO HINDI KO NA MAKAKASAMA YUNG PINAKAMAMAHAL KO!

paulit ulit ang linyang yan sa utak ko... wala na si dad?

pinilit kong pumasok sa loob pero wala na akong nagawa

umalis ako ng may luha sa  pisngi at namumula ang mata

"ouch"

muntik ko ng mahalikan yung lapag dahil sa nakabangga sa akin galing sa likod ko , halatang nagmamadali siya pero bago siya umalis may sinabi siya

"It was all planned"

isa pa yan sa gumulo sa isip ko

It was all planned? 

Anong ibig niyang sabihin?