Μονος Στο Σπιτι

5ο κεφαλαιο

Η ωρα πέρασε ...δεν ακουγόταν πια η φωνή...Ο Μάρτιν ηταν ακόμα τρομαγμένος ,μέχρι που χτύπησε η πόρτα. Πήγαινε σιγά αίγα προς την εξώπορτα. Η φωνη ξανακουστηκε αλλά αυτή την φορά δυνατά και ουριαχτα "ΕΛΑ ΝΑ ΠΑΙΞΟΥΜΕ ΕΛΑ ΝΑ ΠΑΊΞΟΥΜΕ" Ο Μάρτιν γύρισε πίσω το κεφάλι και είδε..... Και αρχισε να ουρλιαζει . Η νταντά άκουσε τις φωνες και με την βοήθεια των γειτόνων εσπασε την πόρτα και βρήκε το παιδι στο πάτωμα μη μπορώντας να αναπνεύσει . Αμέσως κάλεσε ασθενοφόρο και πήγαν στο νοσοκομείο όπου έφτασαν εκεί οι γονεις έντρομοι... Μετα από.μέρες και αφού οι γιατροί προσπαθούσαν να δουν τι φόβισε το παιδί τοσο πολύ, εκείνο έβγαλε μονο μια φράση από το στόμα του " δεν έχει πρόσωπο , δεν έχει πρόσωπο". Ο Μάρτιν δεν ξαναμίλησε ΠΟΤΕ ξανά!!