I'm Still Into You

Prologue

"Maghiwalay na tayo."

With that my tears fell like they were on a race.

"B-But why," pabulong kong sabi. I didn't expect that we'll end up like this. We're totally happy and contented with each other before. Pero bakit nagkaganito? Anong nangyari?

"Nanlalamig na ko sa 'yo," he said without any hesitations and in a bored look.

"Sorry, but please don't leave me. Let us fix this together." Hinawakan ko yung kamay niya pero tinabig niya lang.

"Enough. A-YO-KO na. Wag mo muna ako kulitin, give me space. Baka matauhan din ako." Tumalikod na siya at naglakad palayo. Palayo sa akin.

No! Hindi pwede ito! Ayoko! Hinabol ko siya kahit na nanlalabo na ang paningin ko. Kahit nagkanda tapilok tapilok ako, desidido akong habulin siya. Wala na kong pake kahit magmukha akong desperada basta I want him back.

Nung naabutan ko siya, I gave him a back hug and whisper, "Please tayo na lang uli. Give me one more day. Please. Ipaparamdam ko sayo kung gaano ka kahalaga sakin." Tinanggal niya ang pagkakayakap ko sa kanya dahilan para ma out of balance ako at mapaupo, sobrang nanghihina na talaga ko. Nanghihina ako sa mga nangyayari.

Humarap siya sakin mula sa pagkakatalikod. "Ayoko na. Please lang wag mo na akong sundan."

Umalis na siya. Umalis na ang pinakamamahal kong lalaki. Kasabay ng pag-alis niya ay ang pagbuhos ng malakas
na ulan.

"Great! Just great!" I said while looking at the dark sky.