Obsessed

Her

"Carly, hij is niet goed voor je!"
Max gaat kwaad zitten en kijkt me smekend aan.

Wat heeft iedereen toch tegen Alano?
Eerst Jana en nu Max.
Ze kennen hem nauwelijks maar hebben wel al een mening klaar.

"Je kent hem niet eens!"

"Dat soort hoef je niet te kennen,
het is er overduidelijk aan te zien!
Rijk, knap, ze kunnen iedere vrouw krijgen die ze willen!
Denk je nu echt dat hij jou anders beschouwt? Ben je echt zo naïef?"

Ik denk niet dat hij doorheeft hoe hard hij me kwetst met zijn woorden. Mag ik me dan niet voor één keer speciaal voelen van hem? Moet hij dat nu echt voor me verpesten?

"Ben jij echt zo cynisch?"

"Je snapt het niet, ik heb het beste met je voor! Je bent zo'n geweldige vrouw geworden, ik wil niet dat hij misbruik van je maakt!"

De woede in mij wordt steeds groter en ik kan het niet langer verkroppen.

"Wil iedereen eens stoppen met me de les te spellen en te zeggen wie wel en niet goed voor me is? Ik ben oud genoeg om dat zelf uit te maken! Als jij me tien jaar geleden niet had afgewezen dan waren we nu misschien nog samen en zou Alano niets voor me zijn! Weet jij wel hoeveel pijn je me toen deed?
Ik ging er kapot van Max!"

Ik had het gezegd.
Tien jaar later en eindelijk had ik het hem gezegd. Er viel een last van mijn schouders.
Logisch ook, indertijd wou ik niet dat hij zag hoe hard ik ervan af zag.
Het is alsof het gisteren gebeurde dat hij de dag na zijn afwijzing vrolijk voor m'n deur stond om samen gezellig naar school te fietsen.

Het blijft even stil wanneer ik iets in zijn ogen zie veranderen.
Het lijkt wel alsof er iets in hem breekt.
Mijn woede verandert in medelijden.
Opeens voel ik me ontzettend schuldig,
al weet ik niet goed waarvoor.
Zouden de rollen niet omgekeerd moeten zijn? Hij zou vol medelijden naar mij moeten kijken.
Niet dat ik zijn medelijden wil, maar alles was beter dan deze reactie.

"Ik.." hij hakkelt en slikt traag en duidelijk.

"Je hebt gelijk, ik ben een ongelooflijke eikel geweest in het verleden.
En vooral heel dom, dat ik jou heb laten gaan."

Ik wil zoveel zeggen maar vind simpelweg de juiste woorden niet.
Dit verandert zoveel.

"Zou je me alsjeblieft nog een kans willen geven Carly?"

Zijn ogen verraden de onzekerheid wanneer hij op me af komt.
Twijfelend begint hij met z'n duim mijn wang te strelen.
Ik ben volledig van de kaart geslagen en weet niet meer wat te denken of doen.
Verward leg ik mijn hand op het zijne om het weg te trekken maar hij houdt me tegen.
Zuchtend sluit ik m'n ogen en geef me over aan zijn strelingen.

"Één kans, meer vraag ik niet."

Hij staat nu zo dichtbij dat ik enkel ik zijn smekende blauwe ogen kan staren.
Het schuldige gevoel overheerst opnieuw.

"Oké dan, maar zorg ervoor dat ik geen spijt krijg van m'n keuze."

Dat laatste was onzin, ik heb nu al spijt van m'n keuze omdat ik weet dat ik de komende dagen met schuld en twijfel ga geconfronteerd worden.

Hoe slaagt hij er toch in om me altijd van gedachten te doen veranderen?
Ik heb een zwak voor hem, maar dat wil niet zeggen dat ik alles voor hem moet doen.
Mijn nieuwsgierigheid is gewoon zó sterk.
Wie weet bloeit er iets heel mooi tussen ons.
'Of tussen Alano en mij'
Een stemmetje in m'n hoofd spreekt.
Is het m'n hart? M'n verstand?
Ik weet het allemaal niet meer.

"Je zult er absoluut geen spijt van krijgen", met beide duimen streelt hij traag mijn wangen, "dat beloof ik je."

Mijn maag vult zich met een warm gevoel en even lijkt de wereld enkel te bestaan uit Max en mij. Eindelijk kan ik afstand doen van alle bedenkingen, m'n hersenen krijgen de tijd om uit te rusten.
Ik sluit mijn ogen om nog meer van dit moment te kunnen genieten.
Zijn aanrakingen zijn nu nog intenser, z'n geur lijkt sterker en zijn opgehitste ademhaling is merkbaarder.

Geheel onverwacht voel ik zijn lippen op de mijne, bevelend zoent hij me ruw.
Ik ga helemaal op in onze kus wanneer hij aan de knopjes van mijn jurkje begint te friemelen.
Door zijn handeling kan ik opeens niet meer genieten van het moment.
Hij gaat te snel, met alle kracht die ik bezit, probeer ik me van hem los te rukken.
Tevergeefs, hij is veel sterker.
Ik proef zout, tranen vloeien in een snel tempo naar beneden.
Zijn lippen liggen nog steeds op de mijne en hij perst zijn tong in m'n mond.

Ondertussen heeft hij een deel van m'n jurk kapot gescheurd, het ging hem waarschijnlijk niet snel genoeg.
Hoe kan hij dit toch doen?
Ik voel me zo ontzettend smerig wanneer zijn handen op het punt staan mijn bh los te maken.

Plotseling laat hij me los en omdat hij me zo stevig vasthield deins ik naar achteren.
Bang open ik m'n samengetrokken ogen die groot worden als ik zie wie er voor me staat.