Sabah çok erken kalmıştım. Kalkıp erkenden hazırladım. Okula gitmek için artık hazırım. Okula giderken köşede yine onu gördüm.beni çok seven o çocuğu .Onu fazla tanımıyordum. Ama hoş bir mizacı vardı.O beni seviyor ama ben ona karşı nefret besliyordum. Çünkü hayatım boyunca hep yarım kalmıştım. Tamamlanamayan bir beden. Ona nasıl güvenebilirdim ki birine nasıl ait olurdum. Bu sorular kafamda dönüp duruyordu. Okula ulaşmıştım. En yakın arkadaşım olan sıla karşıdan geliyordu. Ve benim yanıma geldi. Merhaba büşra. Nasılsın? Seni çok özledim "dedi. Ve beni öptü. Çok iyiyim sen nasılsın? Dedim. O da aynı karşılığı verdi birlikte kafeterya ya gittik. Bana sabah senin kini gördüm. Dedi. Artık bu çocuk benim hayatımda yer edinmeye başlamıştı. Hayatım bir anda bu kadar çok degisemezdi yoksa ben o çocuğa aşık mi oluyorum?kendime bu soruları sorup duruyordum. Bu olamazdı bir insandan bu kadar nefret ederken nasıl bu kadar sevebilirdim ki...
