--------YASİN---------
Hızlı adımlarla okula girerken bir yandanda İrem'in Sena'nın söylediğine verdiği tepkiyi düşünüyorum. Bir anda İrem'i sakinleştirmeye çalışırkenki an geldi aklıma
"İrem sakin ol ! "
"Bırakında onu parçalıyayım!"
Nefes nefese kalmıştı elimi yanağına getirdim , gözlerine baktım. Azda olsa sakinleşmişti.
"Sena'nın söyledikleri doğru mu ? "
-SESSİZLİK-
Gözlerimi kırpıştırıp o anı aklımdan sildim. Sadece bir anlık saçmalıktan başka bir şey değildi . Ayrıca eminim ki gelip geçici bir hevestir.
Okulun kapısından içeri girdim. Telefonumun cebimi titreten sesiyle irkildim . Arayan babamdı.
"Alo"
"Yasin mahalledeki hastaneye geçiyorum yarım saate orda ol "
"Bi sorun mu var ? Annem iyimi ? "
Telefonumu yüzüme kapatmıştı. Çok endişelenmiştim. Ya anneme bir şey olsuysa. Uçar adımlarla yola koyuldum. Anneme bir şey olma ihtimali beynimi kemiriyordu. Korkuyordum , nefes nefese köşeyi döndüm. Cebimden telefonumu çıkartıp saate baktım. Gözlerim dolmuştu. Ağlamamak için kendimi zor tutuyordum. Bir sokak daha döndüm. Karşıdan gelen İrem'i görünce duraksadım. Kolumla yüzümü sildim ve kendimi toparladım. Aynı şekilde yürümeye devam ettim. Bir şey dememe gerek kalmadan
"Bir sorun mu var ?" diye sordu. Tersleyerek
"Yok " dedim . Kolumdan tuttu.
"Bir sorun var mı diye sordum "
"Hayır İrem şuan sadece hastaneye yetişmem lazım " Kolumu çektim ve yürümeye başladım. Arkamdan
"Bende geliyorum " dedi
Yol boyunca tek kelime etmedi . Hastaneye yaklaştığımızda telefonumla babamı aradım
"Nerdesin ? "
" 3. katttayız"
Asansöre bindik. Sabırsızlıkla 3. kata çıkmayı bekledim. Asansörün kapısı açıldı. Annemle babamın yoğun bakım odasının önünde otururken görüce derin bir oh çektim. Koşarak annemin yanına gittim.Sarıldım
" Sana bir şey oldu zannettim "
" Hayır ben iyiyim ama anneannen iyi değil "
#YARIM SAAT SONRA#
"Onun nesi vardı" dedi İrem
"Alzhimer , hep beni unutmasından korkardım sanırım korktuğum başıma geldi."
"Biliyomusun, ben babam öldüğünde yıkılmıştım. Yapamam diyodum , eski ben olamam ama bak düzeldim . Tabiki acın geçmicek alışacaksın."
Biraz da olsa böyle demesi rahatlatmıştı . Bana iyi geliyordu , ilacım gibiydi. Bu düşünceyle aklıma Ajdar'ın şarkısı gelirken yüzümü buruşturdum ve sırırttım
"Neden güldün ? "
"Şurup gibiyim şurup "
"Çikita muz muz muz "
# 2 SAAT SONRA #
---------İREM --------
"Daha ne kadar hastanede yatacak ? " dedim . Bulunduğumuz ortamda sessizlik hakimdi. Herkes sadece anneannesinden gelen bir kaç güne taburcu olabilir haberini bekliyordu.
