Güne sıkıntılı başlamak belkide gün sonuna varamayacağın anlamına gelebilir.Üstelik sıkıntıyı yaratanı bilmemek merak konusu olur,korkarsın.Ve en kötüsü yalnızlıkla savaşırken bu olaylara tahammül edemeyip içten içe kendini yersin ama sıkıntı bazen...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Sabahın saat 05:00 inde bu hazırlık galiba tahmin ettiğim şey olamaz.Hayır,bugünü seçmişler.Kahretsin gitmek için çok erken.İşte bugün evden taşınıyoruz.Babamı ben 10 yaşında kaybettim.Babam bir kaptandı ve onu çok özlüyorum bu evden gidince hatıralarımızda kaybolacaktı.Babam gemi batınca öldüğü söyleniyor.Ama ben inanmıyorum ne yani annemde olsaydı Titanikteki gibi film çekseydiler o zaman.Çok saçma çünkü babamla birlikte 100 kişi vardı sadece 4'ü öldü.Tamam çok şanssız olduğuma inanıyorum ama %4'lük dilime mi girdim yine,en azından %10'luk bir şansımın olduğunu düşünüyorum.Herneyse babam ölünce mirası bize kaldı ve bu eve yeni sahipler daha çok para ödemişler ve taşınmak zorundayız.Babamın Londra'da bir villa satın aldığını öğrenince oraya taşınmak zorunda kaldık şuanda babam olmadığı için durumumuzun pek iyi olduğunu söyleyemem ama yinede şükür ediyorum.Güle güle Türkiye'm seni çok özleyeceğim.Orada bir okula yazılacağım ve eğitimimi orada sürdüreceğim.İki dil bilmek avantaj bence orada insanlarla iletişim kurarken zorlanmayacağım.Çünkü 6 yaşına kadar orada yetiştim.Şuan 16,5 yaşındayım.Yazları sıklıkla Londra'ya seyahat ederiz.Neyse benim özgeçmişimi geçelim.Annem ''Sare çantanı hazırladım üstünü giy gel.Uçağa yetişmemiz lazım.'' dedi.Elime geçeni giydim.Dış görünüşüme pek önem vermem.Yolculuk için hava limanına gittik.Hemen gelen uçakla birlikte Londra'ya varmak çok uzun sürmedi.Londra'yı baya unutmuşum.Burası her zamankinden daha eğlenceli bir o kadar ürkütücü görünüyordu.
Biraz bulanık görüyordum yolları çünkü başım gereksiz bir ağrı yaptı ve gözlerimin önünü kör etti.Eve gitmek için bir taksiye elimizdeki adresi verdik ve bizi oraya kadar götürdü.Ev gerçekten güzeldi acaba babam neden bir evinin olduğunu bize söylememişti neyse evin verandası harika gözüküyordu.Evimizi gelmeden önce taşıttırmıştık sadece 3 yatak kalmıştı birkaç günü orda geçirdiğimiz için.Biraz annemi ve kardeşimi anlatayım.Annem Fulya,35 yaşında ve benim için dünyanın en güzel annesi.Kardeşim Bartu,13 yaşında ve bu gereksizde benim için dünyadaki en itici kardeş ödülünü alan miğde bulandırıcı bir çocuk.Bizim kardeş olmamız bence yanlışlıktan ibaret ama bazen seviyorum bazen gıcık oluyorum.Ben ise Sare bahsettiğim gibi 16,5 yaşındayım annemle çok benziyoruz gözlerimiz mavi ama ben yanık tenliyim o beyaz tenli burnumuz orta boyutlu bir tuş gibi tabi annemden uzunum bu tarafım babama benzemiş annem 1.65 ve babam ise 1.85'di ben ise 1.73.Her neyse ev güzel görünsede hiçbir zaman yaşadığım yer gibi değerli olmayacak.Bu gece burada uyuyamayacağım galiba çünkü her zaman bir sıkıntı yaratmaya bayılırım ve bugünkü sıkıntım ise evimi özledim mazeretiydi.Annem 2 saatte evin her yerini öğrendi.Zeki annem benim.Uff tabi Bartu buradada playstationunu getirmiş ee bende biraz facebook aleminde geride bıraktığım arkadaşlarımla mesajlaşim dedim.Annem yemeği hazırlamış.Şimdi diyeceksiniz bu kız neden annesine yardım etmiyor diye ama ben biraz o hanım hanımcık kızlara benzemiyorum çünkü çok dağınığım ama yatağımı toplarım yani o kadar ilerlemedim.Evet yemekte şehriye çorbası,portakallı tavuk ve yoğurt vardı.Öyle sevmem on çeşit yemeği masada görmeyi.Filmlerde olur ve çok saçma bence.Ne yani öküz mü besliyorsunuz?Yemek bitince uyku faslına geçiş başladı.Ne uykudur arkadaş bir gelmedi gitti.Tik tak tik tak saat gece 03.00 hala yatakta deve gibi debeleniyorum.Neyse nihayet uykuya dalmıştım.Yarın okullar açılıyor burada.Erken yatsaydım erken kalkardım yeni insanlar yeni dostluklar edinmek için huzurlu uyanmam lazım.
