Original

Dollhouse

Melanie bugün okuldan hiç gitmek istememişti.Bebek evine bile.
O sadece okulda kalıp insanların ona bakışlarını üzerinde hissetmeyi istiyordu. Ama okuldakiler evlerine giderken onun gitmesi gerekiyordu. Sonuç olarak tek başına kendini izlemesi saçmalıktan başka bir şey değildi.Okuldan çıkmıştı. Dışarıda yağmur hızlı ve sert bir şekilde yağıyordu. Koşarsa fazla ıslanmaya bilirdi. Ya da kafasına üzerinde ki pembe hırkasını geçirebilirdi. Ama bu sefer de içinde ki neon pembesi olan kazak ıslanacaktı. Melanie bunları düşünürken birinin ona seslendiğini duydu.Arkasına döndüğünde Scoot'u gördü. Şaşırmış mıydı? Hayır.
"Bu yağmurda yürümek istemezsin istersen seni ben bırakayım."dedi ve o kızları tavlama gülüşünü yüzüne taktı. Ama bu gülüş Melanie için hiçbir zaman geçerli olmamıştı. Melanie bu teklifin geldiğini duyunca ister istemez heyecanlanmıştı. Eğer ıslanmayacaksa bu teklifi kabul etmeye razıydı. "Bu teklifi sırf ıslanmamak için kabul ediyorum."dedi Melanie ve ciddili bakışını yüzüne taktı.
"Bende zaten ıslanma diye teklif ediyorum. Zaten ikimizin arasında ne olabilir ki?"
Son söylediği söz birden Melanie'nin aklında dönüp durdu. Sinirleri bozulmuştu.
Ve gözleri dolmaya başlamıştı. Hayır ağlamayacak en azından şimdi değil. Melanie bu lafı ona yedirecekti.Ama zamanı gelince.Çünkü şimdi bebek evine gitme zamaniydı.