Şiirlerimi yazdığım karanlık bir odam var.
Her gece karanlığımı aydınlatmak için kağıda yazarım umutlarımı.
Sen anlamazsın.
Zaten Karanlıktanda korkarsın.
Sana sığınmak için geldiğim her seferde,uzaklaştın benden.
Korkma ben karanlıktan korkmam, insanlardan korktuğum kadar. umut dolu şiirlerimi karanlık odamda yazarım hep.
Güneş doğdu an elimden düşer kalemim.
Güneşe dayanamaz söner telefon ışığım,
Kalbimin sana dayanamadığı gibi.
Korkma sevdim seni
Hataydı sana gelmek biliyorum.
Bilirsin ben yaptığım hiç birseyden pişman olmam.
Ama oldum.
seni sevdiğim için pişman oldum.
çok acı çektirdin sevgilim.
Merak etme canımı almayi başardın .
Sadece son birseyi söyleyeceğim.
Odama gir ama ışığı açma telefon ışığı ile masanın üzerindeki şiiri oku
Ve sonra ağla ama çok ağla
şiirlerime bile veda edemeden gittiğim için vijdan azabi çek
bir ömür boyunca o karanlıkta oturup benim gibi ağla
