Lisede hayatımın en güzel günlerini yaşamıştım.Sevgilimle arkadaşlarımla ama şimdi mezun olma ve sevgilimden arkadaşlarımdan ayrılma zamanı üniversiteyi İzmir'de okuyacağım. Bölümüm reklamcılık. Arkadaşlarımın çoğu İstanbul'u kazandıklar. Sevgilim... Bu konudan bahsetmek beni gerçekten yoruyor. Çünki ayrılacaktık. Birbirimize söz vermiştik bir daha görüşmeyecektik. Biz aslında sevgili gibi değildik. 3 yılda sadece 2 kez öpüşmüştük. 3 yılda 5 kez özel anlar yaşamıştık. Çünki biz böyle olmayı seviyorduk biz arkadaş gibiydik o benim en iyi arkadaşımdı...
İzmir'e gitmeme 2 hafta kalmıştı. İzmir'e gidip hep hayalini kurduğum özgürlüğüme kavuşacaktım. Özgürlüğün tanımı benim için çok farklı ben gidip gezmek değil dilediğim gibi insanlarla iletişim kurmak istiyordum. Belki bunu herkesten duyuyorsunuzdur ancak ailem pek çok kişiyle arkadaş olmamı istemez. Lisedeki arkadaşlarım bana hayatımın en güzel günlerini yaşatmışlardı çünki ailem tasmamı biraz gevşetmişti. Ama şimdi tasmamı çözüyorlardı. Bana git ordakilerle oynayabilirsin diyorlar.
Sabah telefon alarmımın çalmasıyla uyandım ve saate baktım saaat 6.00'dı. İçerden tabak sesleri geliyordu. Demek ki bizimkiler her zaman ki gibi bensiz kahvaltıya başlamışlardı. Üstümü değiştirip onların yanına gittim. Annem babama birşeyler anlatıyordu. Babamda annemi yine büyülenerek izliyordu. Kahvaltıyı yapıp odama gittim ve valizimi alıp kapının önüne geldim. Bugün gidiş günüydü bugün tasmaların çözülme günüydü.
Annem ve babam beni havalimanına bıraktılar. Uçağa bindiğimde oradaki hayatımı düşündüm. Bir yurtta kalıp arkadaşlarımla olucaktım. Belki de biriyle. Pencereye baktım be yeni hayatımın ilk gününü beklemeye başladım....
İlk bölümle sizlerleyiz umarım beğenirsiniz ve eski masumu hatırlarsınız...
